Aşkın Karanlık Yüzü#Wattsy2016

Bölüm 21-Ne gerek vardı? ;)

       O telefondan sonra bir daha konuşmadık.Bu gün gelecek zaten.Onu karşılamaya gidiyorum. Hava alanındayım.Bekliyorum hala.Gelemedi bir türlü.Hah geldi işte.İçeriye giriyor şu an.Ayağa kalktım.Sarıldı önce sonra öpmek için yüzünü yaklaştırınca;

-Seni özledim.Hem de çok ama affetmedim henüz.dedim ve geriye çekildim.Bozuldu önce ama sonra elimi tuttu.Yüzüme baktı ve;

-Bari elini tutmama izin ver.Lütfen.deyince gülümsedim ve kafamı sallayarak onayladım.Hava alanından çıktık.Ben motorla gelmiştim.Mecburen bizim eve gidecektik.Ben kaskımı takıp motora bindim.O da kaskını taktı ve arkama bindi.Yolda Cansu ve Can'ı görünce durdum.Cansu ve Can Uzay'ın yurt dışında olduğunu sandıkları için beni bir erkekle motorda görünce şok oldular.Can;

-Ohaaa!Bu kim lan? Yoksa sen kardeşimi aldatıyor musun? Cansu bırak beni ben paralicam bu kızı!!dedi bana bakarken.

-Can ben seni tutmuyorum ki zaten.dedi kaşları çatık bir şekilde.

-Bozmasan olmuyor di mi?

-Harbiden bu çocuk kim ya? dedi Cansu kulağıma eğilerek.

-Rüzgar.dediğimde Uzay;

-Bak kızım beni istersen Bülent Ersoy'a benzet ama o çocuğa asla.dedi kaskını çıkarırken.Bunları gören Cansu ve Can şok oldu.

-Ohaa Uzay. dediler bir ağızdan.Uzay motordan inip yanıma geldi ve kolunu boynuma doladı.Cansu ve Can hala ağızları açık bize bakarlarken ben;

-Yeter bence bu kadar şaşkınlık ha? dedim ve gülmeye başladık.

*****

          Uzay'la ben bizim eve geldik.Babam evde yoktu. Hemen benim odama çıktık. Uzay odaya girer girmez kendini yatağa attı.

-Oh be dünya varmış. dedi derin nefes alırken. Sora bana baktı. Ben ona dik dik bakıyordum çünkü.

-Ne? dedi gülerken.

-Yatağımı işgal ettin şu an farkında mısın? Kay azcık.dedim ve Uzay'ı yataktan tip yatağa yayıldım. Ben itince yere düşmüştü. Tek kaşımı kaldırmış ona bakarken birden yatağa atladı. Öyle bir atladı ki ben yataktan fırladım. Önce güldü. Sonra ben hem ses vermeyip hem de kalkmayınca yere eğildi.

-Nazlı? İyi misin? Nazlıı? diye bağırırken yakasından tutup yere çektim onu. Güldü önce sonra;

-Ahh kafam. diye inledi. Aldırmadan yatağa yattım. Bir süre sonra kalktı. Sonra yanıma usulca uzandı. Fazla sakindi. Sonra sakinliğini bozup hızlı bir hamleyle kollarımı iki yana sabitledi. 

-Sen beni kandıracaksın ve ben karşılığında hiçbir şey yapmayacağım öyle mi? Çok beklersin canım ya.dedi ve yüzüme yaklaştı.

-Bıraksana yaaa. diye bağırdım kollarımı kurtarmaya çalışırken.

-Boşuna uğraşıyorsun Nazlı.

-Bırak dedim yoksa fena olacak! derken daha da yaklaştı. Tam beni öpecekken kafamı başka yöne çevirdim. İki elimi de bir elinin içine alarak boşta olan eliyle kafamı kendisine çevirdi.

-Hala mı affetmedin beni? Hala mı kızgınsın? dedi hüzünlüce.

-Evet. Çünkü bu kadar kolay affedemem. deyince ellerimi serbest bıraktı. Sonra yataktan kalkıp, yatağın kenarındaki küçük koltuğa oturdu.

-O zaman, sen beni affedene kadar sana bir daha dokunmayacağım. dedi biraz sinirli, biraz da buruk bir sesle. Bir süre sessizce oturduk. Sonra kapının açıldığını duydum. Önce takmadım. Sonra babamın geldiğini anlayıp Uzay'a;