De buurtpolitie: wat als de liefde overneemt?

Deel 41

Brigitte pov:
Eric staat onmiddelijk recht en komt naast me staan 'but that's impossible?! (Maar dat is onmogelijk?!)' zeg ik geschrokken. 'Miracels happen' antwoord de dokter met een glimlach. Ik krijg een grote lach op mijn gezicht en ga recht zitten. Eric veegt zijn tranen van geluk weg en kust me 'Het is ons gelukt schat!' Fluister ik na de kus. Hij houd zijn hoofd tegen de mijnen. Ik sluit mijn ogen en laat een traan ontsnappen. Danku God! Zeg ik nog snel in mijn eigen voordat de dokter terug begint met praten. 'Congratulations!( proficiat!) zegt de dokter. Eric doet een stap achteruit en houd mijn hand vast terwijl de dokter uitleg geeft 'the nauseus and dissynes is temperary it wil go away in 2days! But you can take medication for it? (De misselijk en duizeligheid is tijdenlijk, het is binnen2 dagen weg maar je kan er wel medicatie voor nemen?)' stelt de dokter voor. Ik knik en vraag uitleg over de medicatie.

Eric pov:
Wa wandelen de dokterszaal uit en pakken elkaar stevig vast 'Wij worden ouders!!' Roep ik blij. Brigitte laat mij blij los en trekt me mee naar een taxi die niet ver van ons staat te wachten. We stappen in en geven de adres van ons hotel door 'gaan we het aan iedereen bekend maken en dan naar de zee?' Stel ik voor terwijl ik dicht tegen brigitte aantzit. Ze knikt heel rustig. 'Je bent toch blij zeker?' Lach ik. 'Duuhh!! Maar mijn ouders... Alle mijn vader, hij zei dat als ik nooiit van mijn leven een kind mag krijgen. Hij wilt geen kleinkind! Toen ik hun vertelde dat ik nooit kinderen kon krijgen sprong hij een gat in de lucht, hij wou mij eerst ook niet maar het was perongeluk gegaan zei mijn mama. Ik ben bang eric' zegt ze met de krop in de keel, ik knijp stevig in haar hand 'U vader zei dat? Maar hij is zoo een lieve man??' Vraag ik geschrokken. Ze knikt, 'hij is geweldig en ik hou van hem let heel mijn hart maar dat onderwerp ligt hem heel gevoelig en ik weet niet waarom' zegt ze.
We komen aan in het hotel en pakken onze laptop. 'Wie bellen we eerst?' Lach ik. 'Kop zijn mijn ouders, munt zijn jou ouders oke?' Zegt brigitte terwijl ze een muntje uit haar handtas pakt. Ikk ik enthousiast. Ze legt het muntje op het puntje van haar duim en gooit het omhoog, na 5seconde in de lucht de zweven land het terug op haar hand. Ze kijkt heel snel en kijkt dan naar mij 'kop' zegt ze geschokeert. Ik sla mijn arm rond haar en duw haar tegen me aan 'het komt allemaal goed, beloofd' zeg ik terwijl ik haar zen kus op de wang geef. Ze gaat recht zitten en ademt diep in en uit, ze opent skype en drukt op haar mama's acc, al snel neemt ze op 'Dag schat!' Roept de mama blij. Brigitte krijgt een grote glimlach op haar gezicht 'dag mama!' Zegt ze blij. Al snel staat haar papa erbij 'aahh wie we hier hebben' lacht hij. Brigitte werd hellemaal wit, ik pak haar hand vast en ga dichter tegen haar zitten. 'We moeten iets vertellen' zeg ik zo stil mogenlijk. 'Brigitte kijkt me aan en schud haar hoofd, ik knik en knijp in haar arm 'ik ben hier' fluister ik en geef haar een kus. Ze kijkt terug naar het computer scherm 'is er iets??' Vraagt haar moeder bezorgd. Brigitte legt heel voorzichtig haar handen op haar buik en stotterd 'ik....ik ben zwanger' een kleine glimlach verschijnt op het gezicht van haar mama. je ziet dat brigitte zich heel opgelucht voelt, maar dat duurde niet lang. 'WATBLIEF??!!!' Roept haar vader ineens. Brigitte knijpt harder in mijn hand. 'HEB
IK U DAN NIKS GELEERT? HOE KUNT GIJ NU ZOO DOM ZIJN?!! NEEE ZOLANG GIJ ZWANGER ZIJT KOMT GIJ MIJN HUIS NIET BINNEN!!' Roept hij. Brigitte probeert zich sterk te houden maar met tegenzin, een traan vind een uitweg naar buiten. 'Schat niet luisteren naar hem' zegt haar moeder troostend. 'WAT NIET LUISTEREN?? NEE BRIGITTE ZOLANG GIJ ZWANGER ZIJT WIL IK U NIET MEER ZIEN! EN ALS GIJ HET KIND HOUD DAN KEN IK U NIET MEER...' Roepr haar vader hard. Ze barst nu hellemaal in tranen uit 'NU IS HET GENOEG!' Roep ik zo hard als ik kan en sla mijn laptop toe. Ik pak brigitte heel stevig vast en wieg haar rustig 'w...waarom?' Snikt ze. 'Sssstttt......ssstttt.....' Is het enige dat ik nu kan zeggen.

Na een uur te liggen op het bed staat brigitte recht 'sorry schat! Sorry sorry sorry!! Dit is onze huwelijksreis! We zijn in hawaii!! Nee! Ik laat het niet verpesten door een harteloze vent gelijk hem!' Zegt ze terwijl ze zich duidelijk sterk probeert te houden. 'Schat dat maakt allemaal niet uit' probeer ik nog maar ze negeert het. 'Wil je u ouders nu bellen?' Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd, 'ik heb juist een bericht gekregen een goede vriend van mijn vader is gestorven' zeg ik stil, 'Oh eric' zegt ze medelevend en komt naast me zitten 'neeneee ik kende hem niet' lachte ik. Ze begon te lachen en liep naar de badkamer 'ik maak me klaar en dan kunnen we gaan middag eten he want ik ben dood aan het gaan van de honger!' Roept ze vanuit de badkamer. 'Daar beginnen u hormonen al!' Lach ik 'jaja wen er maar aan!!' Roept ze lachend terug. de deur van de badkamer vliegt open en brigitte komt er uit gerent, ze heeft een grote lach op haar gezicht en springt in mijn armen 'het is ons gelukt he! We hebben het gedaan! We worden een gezin!' Zegt ze blij. Ik lach en kus haar, en kus haar en kus haar...we vallen kussend op het bed , ze begint de knopen van mijn hemd te ontknopen en stopt dan. Ik kijk haar vragend aan 'eric hebt gij ook niet het gevoel dat iemand meekijkt?' Vraagt ze terwijl ze me geschrokken aankijkt. 'Mahneee' lach ik en trek haar weer naar me toe. Ze kust me en kust me en...stopt dan weer, deze keer staat ze snel recht en kijkt naar het raam. 'Eric....eric..eric eric eric!!' Zegt ze terwijl ze bang uit het raam kijkt. Ik sta heel snel op en ga naast haar staan, ik keek uit het raam en voelde mijn woede al opkome...