De buurtpolitie: wat als de liefde overneemt?

Deel 18

Ik sta nogaltijd met mijn hoofd in mijn handen wenend in de wachtzaal. Ik voel een hand op mijn schouder tikken, ik verschrik mij en draai me snel om, het was de mama van tineke. 'Och meid gaat het?' Vroeg ze toen ze over mijn rug wreef. Snel wreef ik mijn tranen weg en zei 'ja tuurlijk hoe is het met tineke?' 'Goed goed! Haar hand word nu toegenaaid. Bas had blijkbaar in haar hand gesneden' zei ze droevig. 'En gaat het met u? Het was vrij heftig?' Vroeg ik terwijl ik me sterk probeerde te houden 'met mij gaat alles goed! Brigitte blijf jij hier? Ik moet mijn man npg alles uitleggen thuis?' 'Tuurlijk!' Zei ik en ik knuffelde haar. Toen ze vertrok wandelde ik naar de dokter die juist uit tineke haar kamer kwam. 'Kan ik naar haar toe?' Vroeg ik. 'Tuurlijk ze was onder lichte narcose dus is ze al weer wakker!' Zei hij vriendelijk en liep dan weg. Ik liep snel haar kamer binnen en zag haar zitten op het bed 'BRIGITTEE!!' Riep ze blij. Ik ging naar haar toe en knuffelde haar. Ik barste alweer in tranen uit. 'Wat is er??' Vroeg ze nieuwsgierig. Ik legde haar heel het verhaal uit terwijl ik mijn tranen onder bedwang probeerde te houden. 'WAT?!! HEEFT FLOOR DAT ECHT GEZEGTT??!!' Riep ze boos. Ik knikte wenend. 'Schat het komt allemaal goed, ze meende het niet en eric heeft alleen wat tijd nodig!' Zei ze toen ze me een knuffel gaf. 'Ik hoop het!' Zei ik tussen het wenen door. 'Ik heb naar het commisariaat gebelt, iedereen komt er zo aan!' Zei ik. Nog voor ze kon antwoorde klopte iemand op de deur. De deur ging stilletjes open. We zagen obi, de chef, patrick en koen binnen komen. Ze kwamen allemaal naar tineke en knuffelde haar. Obi keek onmiddelijk naar mij en zag dat  mijn mascara hellemaal uitgelopen was. 'Brigitte gaat het??' Vroeg hij. Ik knikte en zette een neppe lach op. 'Jaja! Allee ik ben eens weg he!' Zei ik. Ik groette iedereen en liep naar buitte. Ik liep door de draaideuren naar buiten en zag daar eric op een bankje zitten. Ik liep gewoon rechtdoor, nog steeds wenend. Ik zag dat hij naar mij keek. Ik keek hem niet terug aan, ik liep verder naar mijn auto. 'Brigitte?' Riep eric. Met een klein hartje draaide ik me om. Hij kwam naar me toe. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik veegde nog snel de tranen van mijn gezicht. 'Euh we zijn hier samen gekomen dus....' 'Dus??' Vroeg ik beetje bozer want ik wist waar dit naartoe ging. 'Dus mag ik de sleutels??' En hij stak zijn hand uit. 'En hoe moet ik dan naar huis??' Vroeg ik terwijl er weer tranen over mijn wangen stroomde 'ja dat is niet mijn probleem' zei hij met de krop in de keel. Ik haalde mijn sleutel uit mijn tas en gooide het naar hem. 'Hier!' Riep ik en ik liep weg. Ik draaide me nog eens om om naar eric te kijke en zag hem staan met zijn hoofd in zijn handen. Mijn hart brak, ik bleef zo nog effe staan. Eric draaide zich ook ineens om en keek me aan 'waarom brigitte? Ik hield van u! Waarom hebt ge mij dat nooit vertelt??' Zei hij weer met de krop in de keel. Ik keek hem aan met tranen over mijn wangen 'sorry ik kon het gewoon niet' zei ik. Hij raapte de sleutel op en liep naar de auto. Hij stapte in en vertrok. Ik draaide me om en liep wenend naar binnen, terug naar tinneke haar kamer. Ik deed de deur open en zag floor aan haar bed zitten. Ze keek me boos aan. Ik keek naar tineke en zag dat ze niet wist wat ze moest doen. 'Eric is vertrokken, voor altijd! Dankuwel floor!' Riep ik. Ze keek me weer aan. Ik barste weer in tranen uit en liep weg, ik wist niet naar waar maar ik moest weg.