De buurtpolitie: wat als de liefde overneemt?

Deel 25

Brigitte pov:
Na alles wat gisteren gebeurt is vond ik dat eric er toch blij uitzag, 'goedenmorgend' zeg ik verbaast en wandel rustig naar hem toe. 'Aahh goedemorgen schat!' Zei hij blij en gaf me een kus. 'Is alles inorde?' Vroeg ik lachend, 'tuurlijk! Waarom zou het niet inorde zijn??' Zei hij nu nog blijer. Ik vond dit maar heel raar, ik keek achter eric en zag dat hij amerikaanse pannekoeken aan het maken was 'pannekoeken?' Vroeg ik. Hij knikte hevig en draaide zich weer om naar de fornuis. Ik wandelde een beetje verder en zag dat de grootte tafel in de living heel mooi gedekt was, ik keek op mijn horloge en zag dat het 09:00u was. 'Hoelang zijt gij al wakker?' Vraag ik nog verbaasder, 'van half 7 hoezo?' 'HALF 7??? Schat we moeten vandaag pas om 11:00 beginnen te werken he?' Zei ik. 'Jaja dat weet ik maaar het leven is te mooi op in bed te blijven! De zon is wakker, dus ik ben wakker!' Zei hij terwijl hij de pannekoek op een bord vol pannekoekjes gooide. Dit was me te raar. 'Schat, zijt ge zeker dat alles inorde is?' Vroeg ik nog eens. 'Waarom vraagt ge dat nu steeds? Is er iets gebeurt ofzo?' Vroeg hij geschrokken. Ik wou hem niet slechtgezind maken of verdrietig dus besloot ik mee te doen. 'Nee hellemaal niet!!' Zei ik en liep naar hem toe. 'Dit zijn genoeg pannekoeken he we zijn maar met 2!' Zei ik lachend. Hij knikte en zette het vuur uit. Hij pakte in 1 hand het bord met pannekoeken en sloeg dan zijn arm in de mijne, en trok me mee naar de mooi gedekte tafel.

We waren onderweg naar het commisariaat, eric was aant het zingen achter het stuur. Ik wist niet hoe ik me moest gedragen, eens dat we aankwamen rende ik naar binnen en spurte naar de vergaderzaal, iedereen zat er gelukkig al, 'mensen eric doet heel raar! Jullie weten wat er gebeurt is met zijn moeder he en dat hij er kapot van was? Ja hij is ineens heel vrolijk, speel gewoon mee!!!!' Riep ik heel snel zodat eric me niet hoorde. Snel ging ik naast tineke zitten en keek naar de deur waar eric door binnenkwam. 'Goedenmorgen iedereen! Wat is het toch zo een mooie dag!' Zei hij blij en wandelde dan met een glimlach naar zijn stoel tegenover mij. 'Brigitte, mijn broer heeft dit ook meegemaakt' fluisterde lorand 'dit is de onkenningsfase, hou u maar klaar want hierna komt zware depressie' vervolgde hij. Ik keek geschrokken naar eric en zie hem met een lach op zijn gezicht zitten. 'Ennu?' Vroeg ik aan roland. 'Gewoon meespelen!' Zei hij snel. Mijn hart ging tekeer, alleen al om te weten dat de liefde van mijn leven in een zware depressie gaat zitten, juist nu dat we een huis gaan kopen en gaan trouwen! Is dit echt het lot die zegt dat dit geen goed idee is?