♔ÇAKMA PRENS ♔

Ç♔P-11

Ve işte finalden önceki son bölüm :) Fazla uzatmak istemediğim için 12 bölüm olacak. Zamanınızı bana ayırdığınız için teşekkür ediyorum :))))

Doruk’un yanına gidememiştim. Babam eve geç gelecekti ve ben kesinlikle yalnız kalmak istiyorum.

Her şeyi merak ediyordum. Rüzgarla konuşmak istiyordum.

Rüzgarı arayıp aramamak konusunda gelip giderken parmaklarım ara tuşuna basınca ne yapacağımı şaşırdım.

O mesajdan beri konuşmamıştık ve sesini duymak bana nasıl hissettireceği hakkında hiçbir fikrim yoktu.

‘’Efendim’’ dediğinde kalbimin sesini duyabiliyordum. Sesini o kadar çok özlemişim ki…

‘’Şey ben seni rahatsız etmek istemezdim ama ben bir şeyler öğrendim ve senden de duymak istiyorum.’’

‘’Ne öğrendin?’’

‘’Doruk yüzünden mi gittin?’’

‘’Evet.’’

Bu kadar mı? Sadece ‘evet’ mi? Sanki çok basit bir şeymiş gibi konuşması beni sinir ediyordu.

‘’Dorukla mutlu olabileceğimi düşünmen çok saçma Rüzgar. Verdiğin karar çok yanlıştı. Doruk bensiz de yapabilir. Elif onu seviyor. Mutlu olabilirler ve biz de mutlu olabiliriz. İzin ver yanına geleyim. Konuşalım.’’

‘’Tamam’’

‘’Nerdesin?’’

‘’Kuşadası’ndayım. Babandan izin alma işini bana bırak istediğin zaman gelebilirsin. Ben seni terminalden alırım.’’

‘’Teşekkür ederim. Seni seviyorum ve görüşürüz.’’

‘’Görüşürüz.’’

Her şeyi yoluna sokabilirdim. Mutlu olabilirdik. Hepimiz mutlu olabilirdik.

Babam aradığında Rüzgarın babamla konuştuğunu anlamıştım.

‘’Rüzgar yanına çağırıyor. Bir tatil senin için de iyi olabilir.’’

‘’Evet neden olmasın. Ne zaman gidebilirim peki?’’

‘’Bilet işini hallettim bile. Yarın sabah dokuzda yola çıkıyorsun. Ona göre bu gece valizini hazırla.’’

‘’Tamam seni seviyorum akşam görüşürüz.’’

‘’Görüşürüz ben de seni seviyorum.’’

Babamı nasıl ikna etti bilmiyorum. Tek başıma evde kalmama bile izin vermeyen babam Rüzgarın yanına gitmeme izin vermişti.

Valiz hazırlama işini akşam yapabilirdim.

Önce Elif’e haber vermem gerekiyordu.

Rüzgarın yanına gidiyorum. Söz veriyorum artık karışmayacağım hayatınıza.

Mesajı attıktan sonra üstümü değiştirip evden çıktım. Doruklara geldiğimde kapıyı açıp hızla önüme geçti.

‘’Nerdesin sen? Kaç kere aradım neden açmıyorsun lanet olsun Yağmur ne kadar merak ettiğim konusunda bir fikrin var mı? Sen gezmekle meşgulken ben sana burada sürpriz hazırlıyordum ve saatlerdir seni bekliyorum.’’

Taramalı tüfek gibi konuşmuştu. Söylediklerine aldırış etmeden salona geçtim.

‘’Her neyse bunların bir önemi yok sana hazırladığım bir videoyu izletmek istiyorum çok seveceksin.’’ Dediğinde küçük bir çocuk gibi hareket ediyordu.