Tükenmek üzereydim. Eliften 1 haftadır haber yoktu.
Elifime benzeyen kaç küçük çocuk görmüştüm.
Bu acı...Bu acı dayanılmazdı.
Kalbimi söküp alsalar bukadar canım yanmazdı herhalde..
Demir ilk günlerde umutlu olsada şimdi oda umudunu kaybetmişti aramalara devam ediyordu pes etmeden ama umutsuzdu.
Abimse hep diyorduki."Ben seneler sonra kardeşimi buldum ve umudumu kaybetmemiştim siz hemen yıkıldınız.." diyordu.
Dayanamıyordum..
Demirin evinde sude ve kızlarla bekliyorduk diğerleriyse hala arıyordu..
Koltuktan yavaşça kalktım.
"Nereye kardeşim.." dedi sude.
"Sadece biraz uzanacağım.." dedim ağlamaktan çatallaşmış sesimle.
elifin odasına girip kapıyı kapattım..
Komidinin üzerindeki elifin fotoğrafını alıp meleğimin yatağına uzandım.
Resmini öptüm ve sessizce fısıldadım..
"Nerdesin meleğim... Nerdesin."
Ölmek istiyordum bu acı katlanılmazdı..
Belki elifde...
Söylemesi bile zor ben böyle birşey söyleyemezdim..
Kimse söyleyemezdi.
Gözlerim odada gezinirken bir bardak ilişti gözüme.
Belkide onu kırıp kendimi öldürebilirdim.. Evet evet yapabilirdim bunu..
Hızlıca yerimden kalkıp cam bardağı aldım elime yere attığımda parça parça olmuştu içim gibi..
En keskin olanını elime aldım.
"Yapabilirim elifsiz bir dünyada yaşamaktansa canıma kıyabilirim." dedim kendi kendime..
Cam parçasını bileğime dayadım ve sert bir şekilde bastırmaya başladım..
Cam parçası elifin yokluğundan daha fazla acıtmıyordu canımı..
Biraz daha bastırdım tüm gücümle acımadan bastırdım..
Yerlere damlayan kanlara bakıyordum
Kapı sert bir şekilde açılmış ve kızlar şok olmuş bir şekilde bir bana birde akan kanlara bakıyordu.
"Ne yapıyorsun sen hazal bırak o camı kendinimi öldüreceksin." diye bağırdı sude.
"Ben kızım olmadan yapamamam çıkın dışarı rahat bırakın beni!!" diye öfkeyle bağırdım ağlamaktan sarsılan bedenim ayakta zor duruyordu.
" Sen kendini öldürünce ne olacak! ya elif bulunursa en çok kime ihtiyacı olucak sanıyorsun." dedi kader.
"Ya bulunmazsa anlamıyorsunuz.." dedim ve daha çok bastırdım camı bileğime çok fazla kan akıyordu ama umrumda değildi.
kapı çalma sesi geldi önce ardından sert adım sesleri..
Bir dakika sonra odaya demir ve abim girdi.
Önce şok olmuş şekilde bana baktılar sonra abim konuşmaya başladı..
"Yapma hazal ne yapıyorsun.." dedi gözleri dolmuştu..
"Abi gidin ne olursun ölmek istiyorum önce babam gitti şimdi elif dayanamıyorum anlıyomusunuz." dedim göz yaşlarımla.
"Çıkın dışarı." diye bağırdı demir abim ve kızlara bakarak.
