" Park Chanyeol! ေခါင္းေလးနည္းနည္းဖယ္ေပးပါ "
" Nae..."
" အာ...မင္းေခါင္းႀကီး ဒီဘက္ေစာင္းလာေတာ့ ငါတို႔စာေတြဘယ္ျမင္ရမလဲ ဟိုဘက္ေစာင္းကြာ "
" ေအး...ေအး "
" Park Chanyeol! မင္းနားရြက္ကားကားႀကီးေၾကာင့္ စာေတြမျမင္ရေတာ့ဘူး။ မင္းနားရြက္ေတြ ခဏသိမ္းထားေပးပါလား "
* ဒုန္း *
က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ စားပြဲခံုထုသံေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားအားလံုး ပါးစပ္ပိတ္သြားသည္။
Baekhyun စိတ္ေတြေတာ္ေတာ္တိုရပီ....သူတေယာက္လံုး ႐ွိေနတာကို ဆူညံေနၾကပါလား
" မင္းတို႔ေတြ ငါတေယာက္လံုး႐ွိေနတာေတာင္ ဆူညံေနၾကပါလား! ငါ့ကိုမထီမဲ့ျမင္လုပ္တာလား ဟမ္ "
* ဒုန္း *
ပါးစပ္က ေျပာလည္းေျပာ၊ လက္ကလည္း ခံုကိုေနာက္တခ်က္ထုလိုက္ျပန္သည္။
" ေတာင္း..ေတာင္းပန္ပါတယ္ Sam "
အတန္းေခါင္းေဆာင္ Chanyeol ရဲ႕ မခ်င့္မရဲေလသံေလး ထြက္လာေတာ့ သူ႔အၾကည့္ေတြ Chanyeol ဆီ ဒိုင္းခနဲေရာက္သြားသည္။ Chanyeol မွာ ေၾကာက္ရြံစြာ ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။
" တိတ္စမ္း! ငါေျပာတာ ဆူညံတဲ့သူေတြကိုေျပာတာ...ဆူညံတဲ့ထဲမွာ မင္းပါသလား? "
" မ...မပါပါဘူး "
" ေအး...အားလံုးနားေထာင္ၾက။ ငါ အတန္းေခါင္းေဆာင္ Park Chanyeol ကို အပစ္ေပးထားတာ...ငါအပစ္ေပးလို႔ သူ တပတ္တိတိ ငါ့စာသင္ခိ်န္ကို မတ္တပ္ရပ္ရတာ....အဲ့ဒီေတာ့ သူ အရပ္႐ွည္လို႔ စာမျမင္ရရင္ မတ္တပ္ရပ္ပီးထၾကည့္ၾက။ အထက္တန္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေတာင္ေရာက္ေနပီ။ ဒီကိစၥေလာက္နဲ႔ ဆူညံေနရလား! မင္းတို႔အခ်ိဳးေတြ ေသခ်ာျပင္ထား "
ေျပာပီးသည္ႏွင့္ အခန္းထဲက ထြက္မလိုလုပ္ပီး ေနာက္ျပန္လွည့္ပီး
" Park Chanyeol! အတန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပီး ေက်ာင္းသားေတြ ေလးစားမႈ႐ွိေအာင္ေန...."
