Het was niet de bedoeling

Hoofdstuk 8

Ik ren zo hard als ik kan weg van dat enge gebouw. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik naar huis of moet ik meteen naar de politie gaan. Als ik in mijn gedachte ben verzonken over waar ik heen moet. Word ik opeens onderuit gehaald ik val met mijn hoofd hart op de stenen en eventjes is het zwart, maar ik kom al snel weer bij. Ik word ruw omgedraaid en lig nu met mijn rug op de natte en koude stenen. Als ik mijn ogen open doe zie ik een akelig gezicht. Het zit helemaal onder de modder en is buiten adem. Ik durf die gene niet in de ogen te kijken.

Als ik de man herken. Lijkt het net of mijn hart even stopte met kloppen. Daar was hij weer die f*cking enge meneer van dat gebouw. Hij begon te schreeuwen:' Jij f*cking slet!' Hij begon in zijn broekzak te rommelen en haalde daar wat uit. Voordat ik het kon zien voelde ik een mes tegen mijn keel aangedrukt. Ik voelde kleine pijn schokjes door mijn lichaam stromen. 'Jij denkt dat je slim bent hé?' Zegt hij op een dreigende manier. 'Nou nee dus. Jij gaat nu met me mee en 1 tegenstribbeltje en dat mes gaat dieper in je keel!' Hij haalt me overeind en bint gelijk mijn handen vast. En duwde me op een ruwe manier voort.

Toen we weer bij het gebouw kwamen duwde hij me op een stoel die omsloeg. Ik werd ruw weer overeind gezet en er kwam een zak over mijn hoofd en die werd strak vastgebonden. Daarna hoorde ik hem zachtjes rondjes om mij heen
lopen. Het leek net of hij ergens op zat te wachten. Ik wou net wat gaan zeggen over dat hij een gestoorde gek is en dat hij in een gesticht hoorde. Maar op dat moment hoorde ik een auto of een busje. Ik wachtte zenuwachtig af. Er kwam een hele tijd niks. Toen durfde ik te vragen wat er ook met de andere was gebeurd. 'Wat is er eigelijk gebeurd met de andere?' Zei ik zachtjes. Hij reageerde niet. Ik vroeg het nog een keer maar dat wat harder. 'Wat is er met de andere gebeurd?!' 'Ha dat wil je wel weten maar daar kom je zometeen achter.'

Op dat moment werd ik opgetild en verplaats. Ik weet niet waar naar toe. Maar na een aantal minuten wist ik waar ik was. Ik was in dat ene busje dat ik net hoorde. Ik voelde dat ik werd vast gemaakt aan iets zodat ik niet weg kon. Ik probeerde nog mezelf los te krijgen maar ik werd hard geslagen in mijn buik  en daarna nog een keer op mijn hoofd. Waardoor alles zwart werd.

Echt heel erg sorry voor dat ik niet update. Maar ik was druk met school en dacht gewoon ff niet aan.
Ik hoop dat ik weer wat meer kan gaan updaten. En ik hoop dat jullie er van genieten en laat natuurlijk achter in de reacties wat jullie er van vinden  en voet zodat ik kan zien dat jullie het leuk vinden. Dat is die knop met het ⭐️ er op.