I Married A Cold Hearted Beast! [COMPLETE]

Chapter 11 ( REVISED)

Zeyen's POV

Pumasok ako sa kwarto ni Sir Andrew. Isa rin itong kapitbahay ko dito sa building. Inutusan niya akong iplantsa yung mga damit niya. Ipapasok ko na ito sa loob ng cabinet niya.

Magisa lang ito sa aprtment. Kakagraduate lang sa college kaya wala pa itong kasama o asawa. Medyo mas matanda nga lang ako ng dalawang tao.

Habang sinasabi ko yung hanger ng damit niya sa loob, bigla itong pumasok na nakatapis lamang ng towel. Kakatapos lang nito maligo.

"Sir, magbihis po muna kayo. Lalabas muna ako." Paalam ko.

Lalabas na sana ako ng hawakan niya ako sa braso para pigilan.

"S-sir?"

"Diba kailangan mo ng pera? Magkano gusto mong ibayad sayo? Fuck, I'm really horny right now."

Nanlaki yung mata ko. Sinubukan kong maglumiglas.

"B-Bitawan mo ako! Maawa ka! Buntis ako." Sabi ko.

"So? Hindi ko pa nararanasan makopag sex sa buntis. Don't worry, I'll be gentle."

Hinila niya ako papalapit sakanya. Sinusubukan ko itong itulak pero masyado itong malakas.

"P-Please tumigil kana!---"

Inumpisahan niya akong halikan sa leeg.

*Bogosh*

Biglang may pumasok na lalaki. Hindi ko ito kilala. Hindi rin ito pamilyar sakin.

Binitawan ako ni Andrew. Hinila siya nung lalaki at sinuntok.

"Mabubulok ka sa kulungan for rape!" Sigaw nito kay Andrew.

"Ms. Andrea, lumabas kana po. Umuwi kana po sa apartment niyo. Ako na pong bahala." Sabi nito sakin.

Tumango naman ako.

Agad akong lumabas sa apartment nito. Dumeretso ako hanggang sa makapasok ako sa apartment.

Pumunta ako sa may balcony at napahawak sa harang. Nagumpisa nakong umiyak dahil sa nangyari.

"A-ahh!"

Napahawak ako sa tyan ko.

Naramdaman kong sumasakit na ang balakang ko. Hinaplos ko naman yung tyan ko.

"Sorry... Sorry muntikan na tayong mapahamak kanina. Magiingat na si mommy sa susunod."

Magiging four months na ito next week. Habang tumatagal, mag ng-aalala ako sa pangangailangan namin kung sapat ito.

Napakapit ako ng mahigpit sa harang gamit yung kaliwang kamay ko at napahawak naman ako sa balakang ko gamit ang kanang kamay ko.

Trigger's POV

"Did you make sure that fucking rapist go to jail??" I asked.

"Opo sir. Wala na po kayong dapat alalahanin."

Inabot nito sakin yung tatlong picture ni Zeyen.

Yung unang picture ay nagbubuhat ito ng plastic na malaki. Mukhang laundry ito. Pangalawang pic, nasa likurang building ito at nagtatapon ng mga sako sakong grabage bags. At yung huling pic, nasa balcony ito at nakahawak sa balakang niya. It seems like she's having back pain.

"Nalaman ko rin sir na nangibang bansa na yung kaibingan niyang si Ms. Lauren. Ayon sa kwento ng kapit bahay niya, si Ms. Andrea na lamang po yung magisang nakatira sa apartment na iniwan ni Ms. Lauren. "

"Buong araw daw nagtatrabaho si Ms. Andrea. Nagsisideline rin ito sa kapitbahay niya bilang katulong minsan. Ang kwento nung kapitbahay niya, nagiipon daw ito para sa panganganak niya. "

Zeyen must be going through some pain right now.

"Is that all?" Tanong ko.

"Yes sir. Wala na po akong nalaman."

"Good. Make sure you stick near her and guard her. I don't want that incident to happen again. Look out to her always." I said.

"Opo sir. Mauna na po ako." Paalam nito.

Napasandal ako sa swivel chair ko.

It serves you right Zeyen. Kung hindi mo ako sinaktan, hindi mo pagdadaanan ang lahat ng ito.

Pumasok si Martines.

"Sir ayos na po yung inutos niya. Nasisante na po ngayon si Ms. Lauren sa trabaho niya sa Canada. Panigurado uuwi na iyon sa lalong madaling panahon."

"Good. Thank you Martines. You may leave now." Sabi ko rito.

Napatingin ako sa cabinet ko. Binuksan ko ito at kinuha yung box ng wrist watch.  Kinuha ko yung wrist watch at pinagmasdan.

*Flashback*

Halos apat na oras na ang lumipas simula ng dalhin ko si Zeyen sa hospital. Kanina pako naghihintay sa labas ng ICU.

Lumabas yung doctor.

"Doc, how's my girlfriend?" Pagaalala ko.

"She's stable now. I'm sorry, she was already awake two hours ago but it seems like she has an amnesia because of the accident. She didn't knew what happened. We needed to make her sleep so we could do some tests to her."

"H-hindi niya ako naalala?" Pagtataka ko.

"I don't know if she has selective amnesia or she really forgot everything. You can check her now sir. She's in her room."

Madali among naglakad papunta sa kwarto kung nasan ito. Nakita ko siyang nakahiga at walang malay.

Unti unti akong lumapit sakanya at hinawakan yung kamay.

"Zeyen, I'm sorry. Hindi dapat kita hinayaang umalis..m this is all my fault."

Hinalikan ko ito sa noo.

Dahan dahan naman itong gumalaw at nagising.

"S-sino ka!?---lumayo ka sakin!"

Tunulak ko nito ng malakas.

"Lumabas ka! Hindi kita kilala! Nasan ba ako!?"

Bigla nitong hinila yung dextrose. Sakto at pumasok yung mga nurse dahil sa pagwawala nito.

"Bitawan niyo ak----"

Nawalan na uli ito ng malay ng turukan ito.

Maya maya, naiwan na uli kami nang matapos mag-ayos sa loob.

Lumalit ako sakanya. Napansin kong nakapatong sa side table yung wrist watch na binili ko sakanya.

"I'll be back Zeyen. I promise. "

Lumapit ako sakany at hinalikan ito sa noo.

"I love you so much. Babalik ako. Hihintayin kita kahit anong mangyari.  I'll always love you."

Napatingin uli ako sa wrist watch. Kinuha ko ito at binulsa. Habang naglalakad ako, sinimulan kong ipamessage sa assistant ko yung number ng magulang ni Zeyen lara paluntahin sa hospital.

***