I Married A Cold Hearted Beast! [COMPLETE]

Chapter 14 (REVISED)

Zeyen's POV

"Open my present ate." Excited na sabi ni Hazel.

"Nako nag-abala ka pa. Sana hindi kana nagregalo. Ang dami mo na kasing pinamili." Sagot ko.

"Ate, kahit anong mangyari, Buenavista yang dinadala mo. Gusto ko yung best para sa pamangkin ko tsaka para sayo."

Napangiti naman ako.

Binuksan ko yung box. Bumungad sakin yung costumized sleep suits. Isang blue at isang pink. May naka embroidered na 'twin #1' at 'twin #2'

"Salamat Hazel. Ang cute nito." Nakangiti kong sabi.

"My turn. Yung sakin naman bff." Sabi ni Lauren.

Kinuha ko yung paper bag na inabot niya. Pagkabukas ko, bumungad sakin yung dalawang baby bonnet na white.  May couple rin na white baby shoes.

"Thank you Lauren. Bagay ito sakanila.", Sabi ko.

*Ding dong*

Sabay sabay kaming napatingin sa pinto.

"May food delivery pa ba?" Pagtataka ko.

"Wala na ate. May inimbitahan pa ba kayo?" Pagtataka naman ni Hazel.

"Wala e. Sige ako na." Sabi ni Lauren.

Tumayo ito at binuksan yung pinto.

"Oh my gosh---"

Napatulala ito sa may pinto. Tumayo naman kamk ni Hazel at tinignan kung ano ito.

Napakunot yung noo ko dahil nasa tapat ng pinto namin yung sandamakmak na iba't ibang uri ng mangga. Tinignan rin namin kung may ibang tao sa labas pero wala. May nagiwan lang sa tapat ng pinto.

"For sure si kuya yung nagpadala nito. Pinapasundan ka niya, I saw some laminated photos in his office na kumakain ka ng mangga." Sabi ni Hazel.

"Talagang iniistalk ka ni Trigger ah." Sabi ni Lauren.

"Tara Hazel, ipasok nalang natin sa loob." Sabi ni Lauren.

Pinagtulungan naman nilang ipasok yung mga basket.

"Hindi ka pa ba papasok?" Tanong sakin ni Lauren.

"Maglapahangin lang ako. Babalik rin ako." Sagot ko.

Sinarado ko ying pinto ng apartment. Dumeretso ako sa pinto palabas ng building. Gumilid ako sa tapat ng building namin.

Sinubukan kong ilibot yung tingin ko.

Maya maya, napansin kong may lalaking nakatayo sa kabilang dulong tapat ng building. Naka- all black ito at nakatago sa poste at nakasandal.

Nakikilala ko ito. Si Trigger ako panigirado.

Lumapit ako sa poste. Nilalamig nako dahil gabi na.

"Trigger.." tawag ko.

Trigger's POV

I wanted to see Zeyen for the last time before I go tomorrow.

I saw Zeyen as she went outside the building. She was standing in front of me. I can see her clearly and her baby bump. She's wearing a navy blue long dress with a tube top. It's fucking cold outside why is she even wearing that?

Napansin kong napalingon ito sa tinataguan ko. Tumalikod ako at nagtago.

Narinig ko na naglalakad ito papalapit sakin.

It was too late to walk away.

Nakatalikod ako sa poste habang nakaharap ito sa sakin. Palagay ko ay hindi niya ako nakikilala dahil nakaharang itong poste sa pagitan namin.

"Trigger.."

Fuck. She's calling me.

Hindi ako gumalaw. Nanatili ako sa pwesto ko.

"N-namimiss na kita..."

Narinig ko yung pag-iyak nito.

"Grabe no, *sobs* ang hirap pala maging buntis. Sobrang hirap lalo na kapag mag-isa ka lang. "

Damn.

I can feel her pain right now.

"Pero wag kang mag-alala. Kinakaya ko. Lahat naman ginagawa ko at hindi ako sumusuko...."

Hindi ito saglit dahil umiiyak lalo ito.

"A-ang selfish ko pala... Pinangunahan kasi ako ng takot e. Bigla bigla akong nagdedesisyon.."

What is she saying right now?  What decision?

"Ahh, nakakainis kasi mas naging iyakin ako ngayong buntis ako..."

Bigla itong tumawa habang umiiyak.

"4 months nalang akong maghihintay bago ako manganak na. Sobrang natatakot ako..."

She's scared of what?

"Natatakot akong maiiwan mag-isa mga anak ko..."

Nalilito nako.

Ano bang pinagsasasabi niya? Bakit niya iiwan yung anak niya?

"Trigger, gusto kong malaman mo na mahal kita. Kahit anong mangyari. "

Napahinto ako sa sinabi niya.

Pakiramdam ko ay maiiyak na rin ako.

"Ate!" Narinig kong sigaw ni Hazel.

Dahan dahan kong sinilip kung anong nagyayari.

Shit.

Bumagsak si Zeyen at buti nalang nasalo siya ni Hazel.

"Ate dinudugo ka!" Nagpapanic na sabi ni Hazel.

Biglang bumilis yung tibok ng puso ko.

Umalis ako sa kinakatayuan ko at nilapitan sila.

"K-kuya.."

"Open my car. " Utos ko.

Binuhat ko si Zeyen papasok sa kotse ko na nakapark sa gilid. Dahan dahan ko siyang hiniga.

"Driver faster. Let's go to the nearest hospital." Utos ko sa driver.

----

Umaga na, andito pa rin kamk sa hospital. Nasa loob si Hazel buong gabi na nagbabantay kay Zeyen. Andito lang ako sa labas.

"Sir, naka ready na po yung mga gamit niya. Inaayos napo sa loob ng plane." Sabi sakin ni Martines.

Napatayo ako.

Biglang bumukas yung pinto at lumabas si Hazel.

"I need to go now.", Sabi ko rito.

"Kuya hindi mo naiintindihan. Kailangan ka ni ate. Hanggang ngayon hindi mo pa rin ba alam!?"

"Wala akong oras para dito Hazel.", Sabi ko sakanya.

"Kuya---"

Tumalikod nako at naglakad papalayo.

I need to go back to Italy to change. I can't stay here any longer.

Hangga't nakikita ko si Zeyen, alam kong wala akong ibang gugustuhing gawin sakanya kungi magbayad at parusahan sa ginawa niya sakin.

At hindi ko na kayang makitang nahihirapan siya.

***