Artık yalanlar çok sıradan;doğruyu söylüyorum. Yalan, yalandan bir marifetti doğdu doğalı. Kandırmak, ömürleriyle arası bozuk adamların işi de olmadı zaten. Yalan söyleseydi yalnızca kendini değil ama en çok kendini kandırırlardı. Günah almak, her gün ah almak, her şeyden önce üzmek sahte dokunuşlarla... Ceset kokardı onlar için. Akasyalara sevgi serpmeden vermediler, haketmeden dokunamadılar yüreklere. Sevince "Seviyorum." dediler. Sevmeden önce değil. Bundandır ki sevilmediler. Yalandan sözlere inandı tüm sevdikleri. Ömürleriyle arası bozuldu o güzel adamların. İşin içinde bir doğru daha vardı; en çok sevilmemekten değil, sevdikleri kendini kandırdığı için yandılar.
Geceleri, şarkılarla konuşurken anladılar;
Terkedilen cenaze değildi. Terkedilen tabuttu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GEL
Poetry'Biz'e beraber gitme vakti geldi de geçiyor. Sen kayıp,ben ağrılı. Yalnız yaşıyorum bizi. Gel, Beraber gidelim 'biz'e... Kendimize gelmez miyiz ? * Şiir ve hikaye bir kitapta... *
