Mijn leven, mijn dood |deel 2|

Hoofdstuk 22.

Ondertussen bij dr. Center

Een vrouw met blond haar en een witte lap jas slaat geërgerd haar hand op haar bureau. 'Het spijt me mevrouw, maar Clary heeft het monster in haar onder controle', zegt de man met een zwetend voorhoofd. Hij is bang voor deze vrouw en alle dingen die ze kan doen. 'Onmogelijk!' roept de vrouw en ze slaat nogmaals op de tafel. De vrouw loopt de kamer uit, door een lange gang, naar de controlekamer. 'Goedemiddag, dokter Center', begroet de dokter die voor de vele computers zit de vrouw. De vrouw, dokter Center, negeert de man en duwt hem aan de kant. De bange dokter is als een hondje achter haar aan getrippeld en staat nu nerveus op een afstandje toe te kijken. 'Jon, geef me die rapporten', zegt dokter Center met woede in haar stem. Op het schermpje ziet ze het meisje met de prachtige bruine haren en de mooie groene ogen kijken naar hoe het hart van haar vriendje zojuist weer opgang gekomen is. De vrouw bladert het rapport door en ziet dat Clary Valley al een tijdje geen monster meer geworden is. 'Ze heeft teveel hoop', zegt de vrouw boos en ze smijt het rapport terug naar de angsthaas. IJsberend loopt ze door de controle kamer. Ze denkt aan hoe haar hele plan in elkaar aan het storten is. Niemand is helemaal puur overgenomen door het kwaad, maar als er iemand daar toch in de buurt komt, dan is het dokter Center wel. Ooit was ze een normale vrouw die goede dingen wilde doen voor de wereld. Ze startte dit ziekenhuis en het plan om de wereld weer groen te kleuren. Maar wie eenmaal neigt naar macht, wil alleen maar meer. Ze begon aan het manipuleren van mensen. Ze begon mensen te veranderen in monsters. Een monster was voor haar niet genoeg, ze moest er meer. Ze moest een leger van perfecte monsters, gecreëerd en bedacht door haarzelf. 

'Misschien moet u haar hoop minderen?' Onzeker kijkt de jonge bange dokter naar de vrouw. De vrouw zet een stap dichterbij tot vlak voor de jongen. 'Jon, goed idee', zegt de vrouw en ze geeft hem een schouderklopje. 'Mevrouw, mijn naam is...' Dokter Center onderbreekt hem. 'En ik weet precies hoe!' Ze lacht. Ook haar lach is veranderd. Haar vrolijke lieve lach is veranderd in een kwaadaardige helse lach. Ze tikt op een paar knopjes en glimlacht tevreden. Ze wijst naar de dokter die ze zonet aan de kant duwde. 'Laat Clary haar gang maar gaan. Laat haar maar naar het dorp gaan met een hart vol hoop. Laat haar haar familie maar vinden.' Verbaast kijkt de dokter naar de vrouw. Hij vraagt zich af wat er in dat hoofd van die vrouw rondspookt. 'De laatste tijd van Clary Valley is zojuist ingegaan.'