Bugün dersi hiç dinlemedim ,daha doğrusu dinleyemedim.Kafamda deli sorular dolaştı ,bütün derslerde.Bu zamana kadar hiç böyle bir dengesiz olay olmamıştı, evimde.Eve gitmeye çok korkuyordum. Stresle doluydum.En iyisi arkadaşıma gitmek ,belki onlarda kalmama izin verir, olanları anlatınca.
Zili çaldım.Açan olmadı,tekrar ısrarlı şekilde çalınca açtı.Beni gördüğüne pek sevinmemişti sanki.
"İçeri girebilir miyim bugün neler yaşadım bir bilsen resmen şaka gibiydi bak şi...."
"Canım ben müsait değilim "dedi. Tam o sırada sevgilim aşağıya indi kıyafetlerini düzeltirken.
"Kimmiş canı......"dedi ve beni görünce şok oldu.Ben gözlerime inanamadım. En yakın arkadaşımla sevgilim kafayı yememe saniyeler var.Hızlı hızlı koşup ağlayarak uzaklaşmaya çalışıyordum o edepsizlerden. Arkamdan o iğrenç herifin sesi geliyordu bana sesleniyordu.
"Tuğçe, Tuğçe dur açıklıycam"derken bir ses geldi. Arkaya endişeyle baktım. Sevgilim yoktu, az önce peşimdeydi. Ne oluyor böyle anlamadım. Bugün evde olanları unutmuştum, şimdiki olanlardan sonra.
Eve geldim hemen yatağama geçip hıçkıra hıçkıra ağladım. Saat on ikiyi geçiyordu ama ben hala iki mal uğruna gözyaşı döküyordum.
Penceremin önünden gölge hızlı bir şekilde geçti. İşte şimdi çokkk korkmuştum. Battaniyeme iyice sindim ve annemi aradım ama kontürüm bitmiş. Hay ben böyle zamanın....
Kapı açılmaya başlıyordu. Birisi anahtarla dışar kapısını açtı. Battaniyemi yüzüme örtüp sessiz bir çığlık attım. Birisi adım adım odama doğru yürüyordu. Ben ağlamaya başladım saklanarak biri ürkütücü bir sesle üç defa,
" Tuğçeeeee ben geldim artık bana tapacaksın "diyordu. Yüzüm yavaşça açıldı, gözlerimi sıkı sıkı kapalı tutuyordum.Veeeeeee....
