ZAMANSIZ

ÖZÜR DİLERİM

Herkese yeniden merhaba uzun zamandır düzenli olarak yazamıyorum bazı sağlık durumlarının var o yüzden. Böyle kontrol bile etmeden atıyorum. Lütfen eğer istediğiniz veya beğenmediğiniz bir şey olursa yazın. Umarım bölümü beğenirsiniz. Hepinize çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız.

Hani bazen birinin ağzınızdan bir laf çıkar ama siz o lafı hiç düşünmemişsinizdir. Birden ağzınızdan çıkan o laflar bazının kalbini öyle bir kırar ki .gözlerindeki kırılmayı görürüsünüz işte ben az önce tamda o durumu yaşadım .Ömer in gözlerinde o kırılmayı gördüm şu an ise o kırıkların üstünde yalın ayak yürüyorum. son zamanlarda sürekli Ömer in üzülmemesi için çabalarken tek bir sözümle onu yıkan ben oldum.Ben böyleydim işte, ben Ömer'in gözlerindeki kırıklıktım. Hep kendimin en iyisini yaptığımı zannederken aslında en büyük hatayı yapan bendim. Her seferinde arkasına bakmadan terk edende, ama o benim terk etmeyenimdi. Aksine her kavgada terk eden bendim. O ise en fazla diğer odaya geçerdi. Ama ilk kez kapıyı suratıma kapattı. Beni tüm yanlışlarımla seven adamı bile kendimden uzaklaştırdım. Ben böyle bir insan değildim.Ben Defneydim ,uzun süredir olamadığım Defne. Sanki umutsuzlık tüm ruhumu sardı. Hala çıkamıyorum bu oyunun etkisinden. Kendim olamıyorum,Ömer in Defnesi olamıyorum.

Birinin beni sarmalamasıyla gözlerimi açmaya çalıştığımda , başarısızlığımla birlikte dahada sıkı kapatım. Ömer in alkol kokusuna karışmış kokusuyla derin bir nefes alırken sırtımın yumuşak zeminle birleşmesiyle gözlerimi açtım. Ömer banyoya doğru ilerlerken yatakta doğrulup oturdum. Bizi nasıl bu hale getirdim aklım almıyor sanki nefesim kesiliyor , nefes alamıyorum Ömersiz. Yataktan kalkıp banyoya doğru ilerledim kapıyı açtığımda Ömer ellerini lavabonın iki yanına koymuş aynaya bakıyordu. Beni farketmesi ile birlikte duşa ilerleyip suyu açtı ''Duşa giricem Defne'' Ömer gömleğinin düğmelerini çözerken ona yaklaştım. Kendini Geri çekerken gözlerimi kaçırıdım ondan uzaklaşıp lavaboya dayandım .'' Özür dilerim ,öyle demek istemedim.'' sesimin titremesini yok sayarak Ömere baktım.'' Ne demek istedin Defne. Farkındamısın bilmiyorum biz hayatımızı birleştiyoruz bir kaç haftaya ! Ama sen hala dertlerini paylaşmaktan çekiniyorsun .Defne ben iki kişi olmaktan bahsetmiyorum. Ben tek kişi olmaktan bahsediyorum,geri kalan hayatımız boyunca sevinçlerimizi, üzüntülerimizi ,dertlerimizi paylaşmaktan bahsediyorum .Ben biz olmaktan bahsediyorum Defne.'' Ömer gözlerini gözlerime dikerken gözlerimi kaçırdım '' Biliyorum'' fısıltı şeklinde çıkan ses tonuma aldırmada hala Ömere bakmamak için çabalıyordum .'' Bilmiyorsun Defne, sen bilmiyorsun. Şu hayatta ailenin hala yanında olması ne demek bilmiyorsun. Onların kıymetini anlamıyorsun ama kaybettiğinde anlarsın Defne.''mecburen Ömere bakıp soğukça gülümsedim. '' aynı şey değil Ömer senin ailen seni bırakmak istemedi ama benimkiler istedi . İlk babam gitti ,herşeyden çık sevdiğim babam , ondan sonrada annem gitti bile istiye . İkiside bize bir not bile bırakmadan gitti. Kusura bakma ama benim hayellerimi elimden dolaylı yoldan bile almış bir insanı affetmem . Edemem ben istesem bile vicdanım duygularım buna izin vermez.'' Göz yaşlarım benden izinsiz süzülürken sanki o anları yeniden yaşıyor gibiydim. '' Affet beni bu gece ,şu an affet beni Ömer .Çünkü sana çok ihtiyacım var beni sevmene çok ihtiyacım var.'' Hıçkırıklarım ağzımdan kaçarken ağlamamı kontrol altına alamıyordum . Ömerle kısa bir an göz göze geldiken sonra hızlıca beni kendine çekti . bedenim ona çarpınca kollarımı ona sardım bana daha sıkı sarıldı.Ağlamam şiddetlenirken Ömer in başıma koyduğu öpücükler sanki beni sakinleştirmek ister gibiydi. Ömer kolunu uzatım suyu açtı . Sıcak suyun altına girdiğimizde Ömer oturup beni kucağına aldı kafamı boynuna koyup kollarımı ona sardım. Göz yaşlarım sıcak suyla karışıp akarken,Ömer dahada sokuldum.
Güven duygusu uzun zamandır hissetmediğim o duyguyu Ömer bana vermeye çalışıyordu. Vücudumdaki ağırlıktan dolayı kıpırdayamazken. Ömer 'in düzenli nefes alış verişleri çoktan derin bir uykuya daldığını gösteriyor. Saat sabah dört' e yaklaşırken yavaşça yataktan kalktım. Sesiz adımlarla odadan çıktığımda hızlıca merdivenleri inip mutfağa doğru ilerledim. Telefonum hala olduğu yerde durururken aklındakini uygulamada hala karsızım. Telefonumu elime alıp rehbere girdim. İsmail'in numarasıyla uzun bir bakılmadan sonra aramaktan vazgeçin geçip aynı hızda yukarı çıktım. Üzerime hırkamı ve anahtarlarımı alıp yavaşça evden çıktım. Kapının önünde taksi beklerken kendimi nasıl afettireceğim hakkında planlar dönüyordu. Gelen taksi binip adresi verdim.

İsmail'in evinin önündeki merdivenlere otururken hale çalmaya cesaret edemediğim kapıya bakıyordum. Büyük ihtimalle beni asla affetmezdi. Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Son kez yaptığım şeyi gözden geçirerek eve gitmek için yürümeye başladım. Taksi çağırmak için telefonumu açmıştım ki var geçip İsmail 'in evine doğru yürümeye başladım. Kapıyı alacaklı gibi çalarken. Birden kapı açıldı. Ben dengemi kaybedip düşüceken. İsmail son anda tutu. Kısa bir an ona bakıp hızlıca sarıldım. Ayrıldığımda hala ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi. Tekrar sıkıca sarılıp ağlamaya başladım. İsmailde bana sarılırken. Ona söyleyeceğim kelimeler beynimde dönüyordu. Ama sanki ne desem fayda etmeyecek gibiydi bende en basitlerini seçtim aralarından.
Özür dilerim.