MONTGOMERY 2 : I'll Be Your Soldier

Bullet 9

Invaded

"No. I'll drive."

"No. I will." Giit ko.

"Your wound.." pamimilit niya.

Halos mapa hilamos ako sa mukha ko.  This is what I hate about him. Makulit! Hirap kausap.

"Markus, just follow me." Seryoso kong wika.

Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. Matalim lamang ang tingin na ibinigay ko sakanya dahil ayaw niyang sumunod. I didn't even backed down. This is my job and I need to take a break from the jokes and dragonflies.

I need to protect him.

Sandali pa siyang nakipag sukatan ng tingin pero sa huli ay bumuntong hininga siya.

"Fine.." binato niya ang susi sa akin at sumakay ng kotse.

Ako naman ay dumiretso sa driver's seat at natigilan pa saglit dahil siya ang nag suot ng seatbelt ko.

"You know? Marunog ako niyan. I can manage myself."

"I know." Aniya tsaka nagkibit bakikat.

Umiling nalamang ako at mabilis na pinaandar ang kotse. Sinadya kong bagalan ang takbo para mas masuri ang kotse na sumusunod sa likod namin.

I want to see its plate number but I can't see it properly.

"What is happening?" Tanong niya.

"Get your phone. See that car behind us? Type down its plate number." Utos ko sakanya at mas binagalan pa ang kotse para makita pa ito.

"What? Why?"

Huminga ako ng malalim.

"Markus, can you please follow me first? I know I'm a girl and all but still, trabaho ko 'to at trabaho ko na protektahan ka. I think you should be aware too that I am the captain and I'm doing this for five years already. So now, I'm asking you properly to trust me."

Alam kong may pag aalinlangan sakanya pero sinunod niya pa rin ako. Bahagya akong napangiti dahil doon.

"Done. What's next?" Tanong niya.

"Where's your hand?" Balik kong tanong sakanya.

Sandali ko siyang binalingan at kita ko ang pag tataka sakanya. Inabot ko ang kamay ko kaya napatingin siya doon. Tinaasan ko siya ng kilay dahil ang naiinip na ako.

"Akin na. Matakot ka naman para sa buhay mo. You act like everything is okay and you're so unguarded." Dagdag ko at mabilis na kinuha ang kamay niya. I felt something but I know that this isn't the time to think about that.

"I'm not afraid." Rinig kong wika niya.

Pinagsiklop ko ang mga daliri namin at mabilis na pinaharurot ang sasakyan. Kahit na naka focus ako sa daan ay hindi ko mapigilan mag taka sa sinabi niya.

Naiinis ako sakanya! Siya ang pinaka kalmadong taong pinrotekatahan ko sa buong buhay ko. My past missions were chaos. Everyone is in panicked mode and everyone is in fear.

Siya? Kalmado pa!

"Why? Baliw ka ba! You're life is in danger mister! Baka nakakalimutan mo na kaya ako nandito ay dahil delikado ang buhay mo?" Hindi ko mapigilan ang pag taas ng boses ko dahil bumilis ang takbo ng nasa likod.

Pinaharurot ko pa ito lalo at napansin kong bumilis din ang takbo ng nasa likod.

"Mas natatakot ako para sa buhay mo. I don't want you to risk your life for me. As much as it sound so weird and crazy because this is your job but I don't feel good about you risking your life." Rinig na rinig ko ang sinabi niya pero hindi ko 'yon pinansin.