"Nerdesin kız sen? Her yerde seni aradık bulamadık deliye döndüm." Annemi yana doğru ittirip içeri girdim ve direkt olarak kendi odama çıkmak için merdivenlere ilerledim. Aşşağıdan annem ve babamın kavga sesi geliyordu ama şu an onları takıcak kadar...
Kim sevdiği kadınla evlenmek istemez ki? Mesela ben. İstanbul'un en iyi okulunda en tatlı kızıyla birlikde okudum. Ama işe bakın ki Mardin'e gelir gelmez Ayşe ile evlendiriliyorum . Kim ister ki hiç sevmediği biriyle evlenmeyi? Hatda yüzünü dahi hiç görmedim biriyle. Allah aşkına kurtarsın biri beni şu cani hayattan.
Atakanla telefon konuşmamız bitdiğinde sanki üzerime kaynar sular dökülmüş gibi hissettim. Miniğim benim yüzümden kriz geçirmişti. Bendende bu beklenir ya. Herkesi yarı yolda bırakıyordum. Odama çıktığımda karşımda oturan Ayşe'ye baktım. Dokunmayacakdım ona. İstediği kadar orada otursun ben onu değil gönlümdeki hatunu istiyordum.
"Yat uyu Ayşe. Sana asla ama asla dokunmayacağım." Yatağın diğer tarafına geçtim ve üstümdekilerden kurtulup altıma kaprimi giyip yatağa girdim. Ayşe'nin ağlayan sesi kulaklarıma dolarken sinirle ona baktım. Uykurken birinin benim yanımda durmasına alışık değildim ben. Sevmezdim de zaten. Fakat şu an evliydim ve benden beklenen işi yapmamıştım. Yapmıyacaktımda zaten. Ona asla dokunmayacaktım. Ne kadar güzel giyinirse o kadar çabuk soğurdum belki ondan. Umursamamaya çalışarak uyumaya başladım.
Arya Karsı
Güzel bir güne daha merhaba. Alarmımın sesiyle uyanıyorum ama bu gün bana güzel gibi geliyo. İçimde böyle bilemediğim duygular var. Okula gidicek ve Mert'le kafa dağtıcaktım. Siz belki soruyosunuz 'bu Mert kim diye?' Abim olarak gördüğüm bir arkadaşım. Beni okulda koruyup-kollayan, her daim yanımda olan, ben üzgün olunca bana sıkıca sarılıp dertlerimi alan abim. Ayy... sabah sabah çok konuştum dimi yine. Bir zaman sonra alışırsınız hiç sıkıntı yok. Yatağımda ayaklarımı havaya kaldırıp hızla kendimi ileriye doğru atarak oturur pozisyonunu aldım. Bunu yapmayı gerçekden çookkk seviyordum. Ayaklarımı iki kişilik gibi görünen fakat iki kişilik olmayan yatağımın kenarlarından sarkıtıp köpekli -patiklerimi veya terlik mi bir türlü çözemediğim puflarımı diyeyim ben- puflarımı giyip kendime ait olan banyoya seke seke ilerledim. Bendeki bu enerji nerden geliyo bilmiyorum ama ben her sabah böyleydim.
Banyomda rutin olan işlerimi halledip okula uygun olan kıyafetleri giyinmek ve okulun yolunu tutmak için gardolabımın başına seke seke gitdim.
Beyaz kısa kollu buluzumu altına kot şortumu geçirip buluzun önünü bağladım. Buluzdaki cep bölümünde 'Ok. Bus First Caffee' yazıyodu ve çok tatlıydıda. Telefon kılıf yerimden yeni telefon kılıfı alıp taktım. Beyaz vanslarımıda giydiğimde tamamdım. Ayol ne kadar dadlu oldum. Kot çantamı da sırtıma takıp aşşağıya indim.
Arya'nın kıyafetleri
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
