Tesadüf Aşk // park jimin ✅tamamlandı✅

"Elini bana ver,unutalım."

**Multimedyayı dinleyerek okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum!!

(Jimin'in ağzından)

Ben sen gelmeden önce gülleri sevdim.O güzelim kokuları,o eşsiz duruşlarıydı sana benzeyen ve beni sana getiren...Goncası başka güzel,açınca bir başka güzeldi hepsi...Ama hepsi bir araya geldi de bir tek sen edemediler..Ben yinede sen gelmeden önce onları sevdim. Ben sen gelmeden önce yolları sevdim..Hepsi çok fazlaydı, karmakarışıktı..Kimi sakindi,kimi ise sonu belirsiz bir uçurumdu...

Bazısı mutlu ediyor,bazısı karanlık kör labirentlere benziyordu.Ama ben sen gelmeden önce yolları sevdim, Çünkü hepsi bir şekilde sana çıkıyordu...
Ben sen gelmeden önce yağmurları sevdim.Yağdıkça yüreğimi ıslatan, yağdıkça en derin nerelerim varsa oralara işleyen yağmurları,toprağa,havaya,suya karışan yağmurları sevdim sen gelmeden önce...Serin tutsunlar diye yüreğimi,bir gün gidersen içimi yakacak olan yokluğunun acısını dindirsinler diye...

Hepsi bir başka kötü her biriyle öğrendim aşka dair ne varsa;aldatılmaksa yaşadım,aldatmaksa yaşadım,mutluluksa öğrendim,öğrettim.Yalnızlıksa terk edildim.Yalnız bırakmaksa eğer terk ettim...

Ben sen gelmeden önce kendimi sevdim.Kıymet verdim kendime,seni bulunca bırakmamak için mutlu etmek için ne kadar mümkünse o kadar sevdim kendimi,o kadar çok ilgilendim.Bir gün geldiğinde beni sevmen için ne mümkünse yaptım...

Ve sen geldin.O güne kadar ne varsa sevdiğim hepsi yitirdi birer birer bendeki anlamını.Ve seninle yeniden yeni birer anlam kazandı.

Gül senin elinde güzeldi ve yollar sen yürüdükçe taçlandı.Yağmurlar seninle birlikte ısıttı yüreğimi senden öncekilerse mazide kaldı.Kendimi daha çok sevmeye başladım sen gelince,içimde seninle olmanın gururu vardı.

Ben sen gitmeden önce her şeyi daha çok sevdim seni bana veren,beni sana getiren her şeye ayrı bir değer verdim...

Hayatım senden çok öncelerde başlamıştı belki ama,bilinen tarihimde ben hep seninleydim.Ve sen ellerimin arasından kayıp gittin.Ne çiçekler umurumda artık ne yağmurlar,yollar.Ne kendimi seviyorum nede başka birini. Ne dünüm var geri gelecek nede bugünüm nede yarınım var yaşanacak.Kısa ve anlamsız bir hikayeymiş yaşayıp da yazdığım...

Güller soldu şimdi,yağmurlar dindi bugün,yollar tükendi.Ben tükendim kal dedin ama ben gittim.

Biz hikayeydik.Ve sanırım tam olarak başlayamadan bittik.

Biliyor musun,bugün ayın kaçı?Hangi mevsimdeyiz?Bahar mı,kış mı,sonbahar mı,yaz mı;inan farkında değilim.Nerdeyim,nasılım?Bilmiyorum.

Derdim,kederim ne?Biliyor musun yanıtını?Neşemi,sevimcimi,yaşama gücümü yitirdim.O coşkulu,mutlu,umutlu günlerimi ne de çok özlüyorum.Öylesine bir özlem ki bu;ne sen sor,ne ben söyleyeyim.Sevdiklerim,özlediklerim ve bana dost olanların her biri başka bir yerde; hiç birine kavuşamıyorum.

Dalları fırtınada kopmuş bir ağaç gibiyiz şimdi biz.Her dalımız bir sınır boyunda,her yaprağımız bir ülkeye savrulmuş.Bir yanımız vizeli,bir yanımız kaçak.Çocukluğumu,ilk gençliğimi,geçmişimi,velhasıl eskiye ait her şeyimi nasıl özlüyorum biliyor musun?Özümü özlüyorum,özümü.....Kendim olabilmeyi,sözümde durmak için verdiğim çabayı,kendime dürüst olmak için kendimle olan mücadelemi,özümle barışık yaşamayı özlüyorum.En iyi sen bilirsin,bir huyumu terk etmek için sarf ettiğim gayreti Doğaya,insanlara,hayvanlara,çocuklara olan sevgimi,tutkumu ve yüreğimdeki ateşi,damağımdaki tadı da en iyi sen bilirsin.

Zaman geçiyor,hayat geçiyor,ömrümde akşam çanları çalmaya başladı bile.İnsanın mutlulukları,heyecanları,hayatı,yaşadıkları geride kalıyor.Bizim gibileri yıllar geçtikçe daha bir duygusallaşıyor.Toplumların gittikçe bencilleştiği,duyarsızlaştığı dünyamızda olup bitenler beni hüzünlendiriyor.Acaba bu durumun bilincinde ve farkında olan çevremizde kaç insan var?Binbir düşünce üşüşüyor beynime.Anılarla,özlemlerle boğuşmak beni yıpratıyor.İç acısıyla dolu,yaralı,bin yerinden vurgun yemiş bir gönülle acılara karşı umarsız olmaya çalışıyorum ama olmuyor.Belki bir gün son bulacak ufuklarda solar hüznümüz.Hala bir şeyler bekleyerek bulutsu bir sise gömülüyor her şey.