Tesadüf Aşk // park jimin ✅tamamlandı✅

38.

(Jimin'in ağzından)

Yoon Su,annesiyle beraber oturduğum odaya hızlıca girdi ve sandalye oturdu.Bunların hepsi o kadar hızlı olmuştu ki hiçbir anlam veremeden ona bakmıştım o ise aynadan yüzünü çevirip bana baktığında;

"Kuzenin yine yaptı yapacağını!" dedi bağırarak.

Annesiyle birbirimize baktığımızda oda kızına karşı hiçbir şey yapacağa benzemiyordu.Bunların ikisi tamamen beni sinir etmek için doğmuş 2 insandı.Dirseklerimi dizlerime dayayarak ellerimi birleştirdim.

"Yapabileceğim bir şey var mı?Ne yapsaydım?Kuzenim düğünüme gelmeyecek miydi yani?" diye sordum.

"Benim kalbimi kırmaktan başka hiçbir şey yapmıyor.Bence git ve kuzeninle konuş artık.Ona "karına" iyi davranmasını söyle."

"Sen onunla iyi davranırsan oda seninle iyi geçinir.Nasıl benimle ve Evinle geçinebiliyorsa." dedim boynumdaki kravattan kurtulmaya çalışırken.

Yoon Su'nun annesi başımda bittiğinde kafamı kaldırıp ona baktım.

"Haydi git bir hava al sen.Bayağı gerginsin." dedi sert bir şekilde.Her zaman böyle sert olması beni korkutmuyordu.İstediği kadar sert olabilirdi.Ben benden büyük olsa bile ona lafımı esirgeyecek tipten bir insan değildim.

"Sevgili Kayınvalidem'e" yapmacık bir gülümseme ile karşılık verdikten sonra sonunda çıkardığım kravatımı oturduğum koltuğa bırakıp odadan çıktım.Kapıyı yavaşça kapatıp aşağı inmeye karar verdim.Annemler biraz geç kalacaklarını söylemişlerdi."Acaba geldiler mi?" diye düşünerek odadan uzaklaşırken Yoon Su'nun sesini duydum.

"Anne yeter!" diye bağırdığında duraksadım ve kafamı çevirip odaya doğru baktım.Yoon Su'nun sesi bende bir merak uyandırmıştı.Geri kapıya doğru yürüdüm ve kulağımı kapıya yaklaştırdım.

"Ben bu yalanla daha fazla yaşayamam anlıyor musun?Yaşayamam."

"Yaşamak zorundasın.En azından Jimin'in ailesiyle olan yakınlığımız kesinleşene kadar.Bu baban ve bizim için çok önemli bir şey."

"Anne belki sen bir şirket uğruna bunları bana yaptırabiliyorsun ama ben gerçek aşkımı böyle şeyler için kullanmak istemiyorum."

''Emin ol evlendikten sonra bir daha asla seni bırakamaz.Anneanneside,anneside seni destekliyorlar.''

''Şimdilik destekliyorlar.Çocuğun Jong-inden olduğunu öğrendiklerinde de destekleyeceklerini mi sanıyorsun?'' diye bağırdı.Ağladığı,titrediği sesinden belliydi.

Ben kapının önünde kalakaldığımda bir kaç adım geri gittim ve bunları hiç duymamışım gibi yoluma gitmeyi tercih ettim fakat bu konu öyle kapanamazdı.Nasıl yani?O çocuk benim en yakın arkadaşım ve birazdan burada olacak Jong-inden miydi?Bu zamana kadar gerçekten kandırılmış mıydım?

Gitmekten vazgeçip tekrar kapıya doğru uzattım kafamı.Yoon Su hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve annesi onu susturmaya çalışıyordu.Daha fazla dayanamayıp içeri daldım.İkisininde kafası aynı anda bana döndüğünde;

''Bunu nasıl yaptın Yoon Su?'' dedim ve sinirli bir şekilde kapıyı çarptım.Kapının kapanma sesiyle ikisi de ürperdi ve birbirlerine baktılar.Koltuğun üstünde bıraktığım telefonumu aldım.Yoon Su kalkıp hızlıca telefonu elimden çekti.