Tesadüf Aşk // park jimin ✅tamamlandı✅

''Güzel gece,kötü haber''

Multimedya benim en sevdiğim Koreli piyanist Yiruma'nın ilk dinlediğim şarkısı...Ve fotoğraf ise çok sevdiğim şapşik Ah Ra.Sizleri seviyorum.Bu bölüm bitince bana çok küfür edeceksiniz gibi geliyor ama ^^ Her neyse sizi çok seviyorum.İyi okumalar...^^

''Şaka mı yapıyorsun?''

''Sence şaka yapar gibi bir halim mi var Jimin?Görmüyor musun halimi?Çok kötüyüm.Bunun böyle olmasını istemezdim.Özür dilerim ama doğru.Ben hamileyim.''

''Yalan söylüyorsun.Yalan!'' diye bağırarak omuzlarından ittim.

''Yoon Su.Yoon Su saçmalama!Ben sana dokunmadım bile.Ben sana dokunmadım.''

Bir adım bana yaklaştı ve;

''Bağırma lütfen Jimin.Herkes bize bakıyor.''

''Ne bağırma ne?Sen...Senden her şeyi beklerdim Yoon Su.Ama hayatımı mahvedecek bir yalan söyleyip beni kandırabileceğini düşündüğünü düşünmezdim.Gerçekten bunu düşünmezdim.''

''Jimin ben doğru söylüyorum.Yalan söylemiyorum.İstiyorsan kanıtlayabilirim.''

Ellerimle saçlarımı sıktım.

''Birde kanıtlayayım diyor.Kanıtlayayım diyor!Delireceğim.O çocuğun babası kimse ona git.Ama ben eminim.O bebeğin babası ben değilim.Ben değilim!Ben sana dokunmadım bile.Seni bir kere olsun öp-öpmedim bile.Ne çocuğundan bahsediyorsun sen?'' dedim.Ve cevap vermesini beklemeden yanından ayrıldım.Arkamdan;

''Demek hatırlamıyorsun!''

Yavaşça arkamı dönüp korku dolu gözlerle Yoon Su'ya baktım.

''Ne?Neyi?Neyi hatırlamıyorum?''

''O günü.'' dedi ve bana yaklaşırken devam etti.

''Doğru.O gün çok içmiştin.Hatırlamaman normal.''

Sinirden titreyen ellerimi daha fazla gizleyemiyordum.Ağzımı açıp bir şeyler söylemeye çalıştım.Ama kelimeler ağzımdan bir türlü dökülmüyordu.Şuan ki hissettiğim his dünyadaki en saçma,hatta gereksiz hislerden biriydi.Bunu yapmış olamam değil mi?Olamam.Ben Evin'i seviyorum ve onunla çok mutlu olacağım.Hayır böyle bir şey olamaz,olmaz.

Hafızamı biraz zorlayıp eskiyi düşündüm.Evet her zaman bir Yoon Su vardı hayatımda ve o,sadece var olmakla yetindi.Başka bir şey hiçbir zaman olmadı.

''Ben hatırlamıyorum Yoon Su!Delirtme beni lütfen!Kendine gel.Kendine!''

Sokağın ortasında deli gibi bağırmaya devam ederken bir yandan da onu kollarından tutup silkeliyordum.

''Yalan olduğunu söyle.'' dedim yaşlar gözümden süzülürken.Sesim biraz daha kısılmıştı.Ama öfkem her zaman gözlerimden belli olacaktı.

''Yalan olduğunu söyle lütfen.Öyle bir şey olmadı de.''

Bana bakıp göz devirdi.Kafasını aşağıya eğdi.

''Doğru Jimin.Doğru.''

Ellerim kollarından kayarken kafasını kaldırdı.Kalbimde bir şeyler olduğunu tam o anda hissettim.

Bunu Evin duysaydı beni terk ederdi.Bu olamaz!Ben bunu kabul edemem.Bu hayat hiçbir zaman böyle devam edemez.

Bu düşünceler içinde sinirli bir sesle;

"O çocuğu aldıracaksın!"

"Jimin ne diyorsun sen?"

"Aldıracaksın dedim!"