Tesadüf Aşk // park jimin ✅tamamlandı✅

''Zoraki Tatil.''

Yavaş yavaş eve doğru yürüyordum büyükanne ile görüştükten sonra.Jimin ile beraber tatile gitmek istemiyordum.O yüzden suratım epey asıktı.

Sonra yanımda benimle aynı hızda giden bir araba farkettim.

"Hey!"

Dönüp bakmadım.Sapık biri sanmıştım.Korkuyordum.

"Hey!"

Dedi tekrar.

"Ya ne var be?"

Diye döndüğümde birden duraksadım.Arabanın içindeki Jong-in idi.

Arabanın içinden gülümsedi el salladı.

"Hadi atla.Gideceğin yere kadar götürelim."

Bende gülümsedim ve arabaya bindim.

"Ne zamandır görüşemiyoruz.Hala sevgili rolü yapıyor musunuz?"

"Evet.Maalesef."

"Halinden memnun değilsin görünüşe göre."

"Kim uyuz olduğu insanla sevgili rolü yaptığı için sevinir ki?"

"Doğru.Ama Jimin göründüğü gibi değildir.Büyük ihtimalle seni sinirlendirmek hoşuna gidiyor."

"Ama ben sevmem."

Gülümsedi ve;

"Ee nereye gitsek ki?"

"Bilmem ki.Sen seç."

Kalbimin nasıl attığını duyuyor mudur acaba?

"Sahilde yürüyüş yapmak iyi olur.Temiz hava alırız."

"Pekala."

Derin bir nefes aldım.Çok heyecanlıydım.Neden böyleyim ben?

Sahile geldiğimizde park yeri bulduk ve arabadan inip yürümeye başladık.

"Evin.Sen gerçekten çok garip bir kızsın."

Ne dediğini anlayamamıştım.Kötü anlamda mı dedi bunu yoksa iyi anlamda mı?

"Nasıl garip bir kızım?"

"Diğer gördüğüm kızlardan daha doğalsın.İlgi çekicisin.Diğer kızlar gibi makyaj güzeli değilsin.Her şeyinle doğalsın."

"Öyle mi?"

Deyip gülümsedim.Nedense ayaklarım yerden kesilmişti.Sanki havalarda uçuyordum.

"Evet öyle.Bir de sanki Jimin bu oyunu fazla ciddiye almış gibi.O gün elini tuttuğumda baya sinirliydi."

"Evet öyle oldu."

Jimine ne kadar söz geçirsem de Jong-in ile konuşurken bir cümle bile kuramıyordum.Onun bana bir kere bile gülümsemesi beni dünyadaki en mutlu insan etmeye yeterdi.

Uzun uzun yürüdük.Hiç konuşmadık.Ben durmadan ona bakıyordum.Gerçekten sanırım her gün görsem özlerdim.

Ama ona bir kere bile sarılma şansım olmayacak.Bundan eminim.O beni arkadaşı olarak görüyor.

Uzunca yürüdükten sonra benim gidip hazırlık yapmam gerekti.

"Benim artık eve dönmem gerek."

"Ben seni götürürüm."

"Peki."

Tekrar arabaya döndük bende ona yeni evinizi tarif ettim.

"Biraz daha kalsaydın birlikte yemekte yerdik."

"Çok isterdim ama hazırlık yapmam gerek."

"Ne hazırlığı?"