MAÇOLAR...

Maçolar - 3

Merhabalar ben geldim, Nasılsınız bakalım? Beni sorarsanız çok çok iyiyim. Sizlerde iyisinizdir inşallah.

Canlarım size tekrar hatırlatmak istiyorum, ben hobi olarak yazıyorum yani benim hayatım sırf Wattpadden oluşmuyor lütfen anlayışlı olun.

Sizleri bölümle baş başa bırakmadan önce  tabiki yine gelmenizi istediğim adresleri bırakıyorum.

Facebook grubu: Zehra'nın Dünyası

İnstagram hesabım: asksensin42

Snapchat hesabım: asksensin42

Mutlaka gelin hepinizi bekliyorum

Keyifli okumalar...
*     *     *     *     *

Umut Toker

Ofisin içinde dört dönüyordum adeta. Toplantı biteli iki saat olmuştu ve şehir trafiğinden geçikdiklerini düşünürsek eğer şimdiye kadar gelmeleri gerekirdi. Zeynep ve Aslı'yı yollayarak doğru bir seçim yapmıştım ama.. Lanet olsun ki tek istediğim o imzanın atılması idi. Kendim için değil sadece kadınlar yararına olacak bu işi riske atmak istemiyordum, şiddete ve her türlü istismara karşı önlem almaları için, sağlam birer birey olmaları için uğraşıyordum. Sırf ben değil ofiste bulunan bütün kadınlar bu yola baş koymuştu; ve toplantı için yolladığım kadınlara sonsuz bir güvenim vardı. Çalışma arkadaşlarımdan şüphe dahi etmiyordum ama o kendini bilmez bay Maço'ya güvenemiyordum. Kadınları ezik gördüğünü o günkü konuşma şeklinden anlamıştım.

Bana söyledikleri aklıma geldikçe neden daha net bir şekilde tavır koyamayıp ağzının payını veremediğimi düşünüyorum, bunun içinde kendime çok kızıyorum. Kızgın olan yanım o adamı parçalamak isterken sorumluluğumun bilincinde olan öteki yanım o imzanın atılmış olması için dua ediyordu.

Düşüncelerimi ofisteki telefonun sesi bozdu. Acele ile ahizeye uzanarak telefonu açtım.

"Umut hanım, Zeynep hanım ve Aslı hanım geldiler toplantı odasına mı yönlendirme mi istersiniz yoksa direk olarak sizin odanıza mı göndereyim?" asistanım Ece'nin geldiklerini haber etmesi ile daha fazla yerimde duramadım ve heyecanla.

"Odama yönlendir," deyip telefonu kapattım.

Evet, şimdi merak ettiğim sorunun cevabını almama saniyeler kalmıştı, o imzanın atılmış olmasını umarak yerimden kalktım. İçim içimi yiyordu durduğum yerde durmak bana eziyet gibi geliyordu, sanki saniyeler durmuş zaman akımını yitirmişti. Gözlerimi kapıdan ayırmadan heyecanla beklemeye devam ettim. Beklemenin bu kadar işkence olabileceğini ilk duruşmamda anlamıştım. Benim için aslında iyi bir başlangıçtı, hayatta elde etmek istediklerimiz için her zaman bir mücâdele içinde olacağımızı ozamanlardan anlamıştım. Ailemin yokluğunu ilk o mahkeme salonunda hissetmiştim. Öğrencilik hayatım boyunca ailem hep bir köşede durup beni destekliyordu ama durum şimdi farklıydı.., şimdi destek verme sırası bende idi., bu destekte sadece kadınlar içindi..

Kapımın tıklatılması ile dudaklarımın arasından 'gir' komutunun çıkması saniyelerimi aldı. Camdan olan sürgülü kapının sürülmesi ile Zeynep'i ve Aslı'yı gördüm. Yüzlerinde kocaman bir gülümseme vardı.

Başarı kokan bir gülümse..

"Umut hanım öncelikle çok teşekkür ederim beni bu görevi laik gördüğünüz için." Aslı'nın heyecanı sesinden bile belli oluyordu. Sonucun iyi gectiğini gözlerinin ışıltısından anlamıştım ama benim istediğim o kağıt parçasının üzerindeki imza idi.

"Aslı, toplantı boyunca dikkat ettiğin her konuyu bana bir rapor halinde sunmanı istiyorum. Evet Zeynep sonuçu öğrene bilirmiyim artık." daha fazla uzatmanın bir alemi yoktu.