Memories
Hij wist niet wat hij hier deed.
Na al die lange jaren.
Het regende pijpenstelen. Op de oude begraafplaats die op dat moment de eer kreeg van zijn bezoek, betekende zoiets dat de grond glibberig was.
Desondanks gleed de Morgenster niet weg toen hij zich een weg tussen de overwoekerde graven door zocht.
Hij duwde een tak van een oude rozenstruik weg, en stapte over een omgevallen grafsteen.
11 jaar geleden was deze begraafplaats voor het laatst in gebruik, en Satan was op zoek naar het laatste graf dat was geplaatst, al die jaren geleden.
Zijn zwarte hart kromp in zijn borstkas toen hij het graf in het oog kreeg.
'Zoveel jaren geleden' fluisterde hij.
Druppels gleden over zijn wangen; hij was er niet zo zeker van of dat wel de regen was.
Zijn ogen gleden over de grafsteen die ooit wit moest zijn geweest, maar nu overwoekert was met groenig mos.
Er stond:
Ter nagedachtenis aan
Rebecca Wood
Liefhebbende moeder en echtgenote
Ernaast stond een Davidster in het steen gekerfd, nauwelijks zichtbaar door het mos.
'Becky, het is 1 ding om mij te verlaten, maar om dan ook de wereld te verlaten...' De Duivel liet zijn gezicht in zijn handen vallen, en snikte. Zijn schouders schokten onder zijn natgeregende trui.
Dit was 1 van die momenten dat hij het gevoel had dat hij helemaal niets had om aan vast te houden, ook al had hij zo veel.
Hoe kon hij weten dat ze wat voor hem had achtergelaten?
JE LEEST
Angels fall first
Любовные романы"Een bos. Een betoverende jongen. Met de vleugels van een engel. Mijn leven zal nooit meer normaal zijn". Niet dat Stevie (15) überhaupt een normaal leven leidt. Maar het wordt wel heel vreemd als ze een enorme rol blijkt te spelen in de Apocalyps. ...
