Töre De Ne? (Askıya Alındı)

10. Bölüm

Biliyorum biraz geç geldi ama bu bölümden sonra artık bölümler daha sık gelicek. Eee ne de olsa Ramazan dayız.

Multimedyadaki şarkı sözlerinden biraz çaldım ama bence Barancılar o kısımı çok sevecek.

-----------------------------------

Kapım çalınırken uyumaya çalışmak kadar zor bir şey yoktur bu hayatta.

Çalan kapıma sinirle bakıp direk kalktım. Sabah sabah kimse artık...

Kapıyı açtığımda karsımda gördüğüm Baran ile nefretim 1 kere daha arttı. Sabahın köründe beni uyandıran birine sempati beslemem mümkün değil zaten.

Beni baştan aşağıya süzünce o gıcık olduğum gülümsemesi suratında dondu. Bedenime donuk bir şekilde bakınca tam ben de kendi bedenime bakacaktım ki içeri itilmemle sendeledim.

Öküz Baran beni içeri itip kapıyı kapatmıştı. Ve şu an bedenimdeki irkilmeyle ne olduğunu anladım.

Aman tanrım!

Lanet olsun!

Yine ve yine iç çamaşırlarımla kapıyı açmıştım. Hemde bu sefer ben bu haldeyken Baran da görmüştu.

Şaşkınlıkla ona baktığımda o da şaşkınlıkla bana bakıyordu. Daha fazla dayanamayıp kendimi odanın banyosuna attım. Kapıyı kapar kapamaz ise bir kahkaha duydum.

Gıcık.

Kapının arkasındaki uzun bornozu aldım ve üstüme geçirdim. Kapıyı açıp dışarı çıktığımda Baran yatağıma yatmış tavana bakıyordu. Yüzündeki aptal sırıtış ile...

"Sabah sabah odamda ne işin var?!"

Hafif bağırmamla geldiğimi anlayıp biraz doğruldu ve dirseklerinin üzerinde durdu.

"Kahvaltı hazır. Bunu söylemek için gelmiştim. Ve gayet iyi de karşılandım."

Bornozuma bakıp tekrardan ufak bir kahkaha atması ile koltuğun üzerindeki yastığı ona fırlattım. Tam kafasına denk gelen yastıkla bu sefer ben kahkaha attım. Yüzünün aldığı şekil öyle komikti ki.

"İyi. Haber verdiğine göre artık gidebilirsin."

Onu kovmam ile bana yandan bir bakış atıp kalktı. Kapıyı açıp dısarıya doğru bir adım attı.

"Bu arada unutma. Bugün alışverise gidicez. Üzerine doğru dürüst bir şey giy. Sinir etme beni."

"Defol!!!"

Demek ki Aladağ ailesi dayımın konağında.
Kapanan kapı ile oflayarak yatağa oturdum. Dudağımda da hafif bir tebessüm belirmişti. Baran'ın bu halini sinirli haline tercih ediyorum.

O olayın üzerinden bir hafta geçmişti. Ve evlilik için gün bile alınmıştı.

Abim ile Berna da evlenecekti. Abim o kadar mutluydu ki. Onu görünce ben de mutlu oluyordum.

Demir ise...

Bir haftadır onu görmüyordum. Baran a sorduğumda bana kızmıştı ve bu konuyla ilgilenmememi söylemişti. İki kardeşte birbirinden oldukça garipti.

---------------------------

Kahvaltıyı yapmış, arabada alışverişe gidiyorduk. Ayten Hanım ne yapıp etmiş bizi yan yana oturtmuştu. İkiside arka koltuklarda bize bakarak fısıldaşıyorlardı.

Abim ve Berna da bizim araba ile arkadan geliyorlardı.

Sonunda gelinlikciye gelmemizle araba durdu. Burası Ayten Hanımın bir arkadaşının yeriymiş.