Evrim: Umudun Doğuşu

İsyankar Not

Kötü çocuklar...

Aklınıza ne geldi? Tabiki motoruna atlayıp kızları tavlayan içki-sigara ikilisiyle yaşarken bile fit görünen bir Vini Uehera.

Eskiden bize -çok eski değil 2011-2012 yılları- kötü çocuk, mafya veya uyuşuturucu bağımlısını sever misin, dediklerinde ne diyor ya bu dermiş gibi bakardık. Peki şimdi ne oldu? Bizi ne değiştirdi?

Tabiki kötü çocukları sempatikleştirmeyi çalışan aptal yazarlar. Burada yazar veya hikaye adı vermeyeceğim çünkü bu wattybit pazarında onlardan binlercesi var. Kimisi kıza hakaret ediyor, kimisi kızı aşağılıyor, hatta bazıları daha da ileri gidiyor ve kıza tecavüz ediyor. Sonu nasıl bitiyor biliyor musunuz?

Tabiki aptal kızımız, onu affediyor. Hayır tatlım, kızımız aziz değil, kızımız aptal ya da bir tür mazoşist ben de bilemedim şimdi ama şunu biliyorum ki kötü çocuklardan aşık olamaz!

Feministim ve bu tür hikayeler okumaktan neredeyse kusacağım. Her hikayede kızı aşağılayan kötü bir çocuk ve ne kadar aşağılanırsa aşağılansın onu seven mazoşist kız. Yapmayın ama daha iyi olay örgüsü hayal edebilirsiniz.

Yani o kız; barınaktaki köpeklere yardım eden o çocuğu, büyüklerine saygılı olan bu çocuğu ya da ona prensesmiş gibi davranan çocuğu sevmeyi hak etmiyor mu?

Neden aptal bir motosikletli tarafından itilip kakılmak istesin?

Size bir şey itiraf etmek istiyorum. Bu hikayeyi yazmadan önce Jonathan'ı kötü bir çocuk yapma niyetindeyim çünkü böylr olunca okunacağını ve ilgi görüneceğini biliyordum ama sonra kendini Avarielle'in yerine koydum ve dedim ki,

"Güven sorunları var. Neden güvenini bir ekmek gibi ufalayacak bir erkeği sevsin ki?"

İşte bu yüzden Jonathan iyi birisi. Böyle yaptığım için pişman mıyım? Hayır hatta mutluyum. Bir kötü çocuk hikayesi yazsaydım kendimi daha mutsuz hissedecektim.

Neyse, bu çok atarlı bir not oldu. Önümüzdeki pazar finalde görüşürüz. Sizleri seviyorum ve sağlıcakla kalmanızı diliyorum.