"Ne evlenmesi ya ne evlenmesi!?" Allahım şaka olsun nolur şaka olsun ben evlenemem yapamam saçmalıyorlar."Ben senin yediğin bokların cezasını çekmek zorunda değilim!" Diye bağırdım. Ben babama bağırdım hahh başka zaman olsa bağıramazdım olamaz öyle bir şey.Ama bıgün farklıydı bugün benim karşısında bağırıp çağırdığım adam babam değil beni zorla evlendirmek istsyen adamdı. Tekrar bağırarak"Evlen.." sözlerimi tamamlamadan yüzümde hissettiğim sızlamayla kafam sağa çevrildi. Bana vurmuştu gerçi ilk defa olan bir şey değildi fakat yinede her seferinde canımı dahada fazla yakıyordu.Ben hep akıllı bir kız olmuştum ama beni kitlediği soğuk odalar vurduğunda çıkan kemer izleri...Anılarım gözlerimde canlandıkça ürkek bir çocukmuşcasına gözlerimin dolmasına engel olamıyordum.Korkuyordum ne bileyim tekrar tekrar yaşamış olduğum kötü anıları hatırlamaktan..Beni kendime getiren şuan duymak isteyeceğim son ses olan babamın sesiydi."Eğer sen evlenmezsen anneni tedavi ettirecek parayı nereden bulacağız he?"Söyledikleriyle kan beynime sıçrarken "Ne" diyebildim sadece titrek çıkan sesimle. "Annen çok hasta kızım tedavi ettirmezsek ölecek.Bu hastalığın tek tedavisi amerikada,Fakat bizim bırak hastane masraflarını burdan amerikaya gidebileceğimiz kadar bile imkanımız yok.Biliyorum sana hep kötü davrandım fakat bu sefer farklı ne olur anla beni." Diye konuştu yalvarır gibi bir ses tonuyla. "Bundan benim neden haberim yok" Gürlemiştim resmen. "Annen zamanı geldiğinde kendisi söylemek istediği için sana söylemememi istedi söylersem eğer parayı bulsak bile tedaviyi kabul etmeyeceği üzerine tehdit etti.Ancak ben kazanabilecekken bu savaştan vazgeçmek istemiyorum anlıyormusun??".
