Deel 4: Het huis

232 29 3
                                    

Waarom zei ik niks....
Hadden we maar links gereden....
Ik had ons kunnen redden....

Het was muisstil in het busje. Er heerste een gevoel van ... Ik weet niet hoe ik het moet formuleren maar ik voelde alsof er iemand bij ons in het het busje zat. We waren nog altijd met 5 maar er was iets mis, ik voelde het gewoon. Uiteindelijk brak Kathleen de stilte en vroeg ze aan mij hoe het met Eddy ging. Ik keek naar Eddy die voorover geboden zat alsof hij aan het huilen was ik vroeg: 'Ed is alles goed?'. Hij richtte zijn ogen naar mij en begon heel zacht in zichzelf te praten. Ik verstond er niks van maar dan begon ik beter te luisteren en kwam er al snel achter dat het geen Nederlands of Engels was maar een taal die ik niet kende. Het gefluister begon over te gaan naar praten. Ik kwam er al snel achter dat het gebeden waren. Elk gebed werd luider en luider. Ik probeerde hem te kalmeren. Hij pakte mijn handen stevig vast en riep: 'HIJ IS HIER!'. Iedereen in het busje probeerden Eddy te kalmeren. Er was chaos, hij bleef maar roepen: 'HIJ IS HIER ...HIJ IS HIER!!!'. Ik vroeg aan Eddy: 'Ed godverdomme wie is hier? Kalmeer nu toch' Hij keek me opnieuw recht in mijn ogen aan en hetgene dat ik zag maakte me gewoonweg bang. Zijn ogen waren pikzwart. Hij liet los en ik keek opnieuw naar hem en zijn ogen waren gewoon....normaal. Voor een of andere rede leek hij bang van mij. Hij was rustig nu en viel bijna onmiddellijk in slaap op de achterbank. Iedereen dacht dat het een afkickverschijnsel was omdat hij nogal veel drugs had genomen ofzoiets. We waren gewoon bang en we zochten naar de meest logische verklaring waarom Eddy opeens gek werd.

Bedankt voor het lezen en vergeet niet om te stemmen XD

The Haunted HouseWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu