The Haunted House

Deel 7: De mistige weg

Hadden we maar gewoon gewacht....
Alles beter dan dit....
Had ik maar voor één keer geluisterd..

'Hoe gaat het gezien de omstandigheden?' Vroeg ik aan Laura. Ze antwoordde 'Ik hou me sterk, ik bedoel ik was doodsbang dat Eddy jou iets zou aan doen daarnet.' Ze keek heel treurig naar mij alsof ze haar favoriete goudvis net had doorgetrokken. 'Het komt allemaal goed trouwens ik kan hem wel aan' zei ik lachend. Het treurige gezichtje verdween en maakte plaats voor een stralende glimlach. Haar glimlach zorgde er voor dat de wandeling goed mee viel. 'Ik zou hier niet willen zijn met iemand anders dan met jou' zei ze en ze gaf me een kus. Een kus van haar was als het licht in de duisternis. Ik weet niet precies wat ik zo leuk vond aan haar misschien was het wel haar half lang bruin haar met haar mooie ogen of misschien was het haar zelfvertrouwen en haar vriendelijkheid dat mij aan trok aan haar. De mist werd dikker naar mate we verder gingen naar het huis gingen. Er viel een stilte tussen ons en alles werd terug ijskoud zoals in het busje daarnet. Laura zei: 'Ik vind het raar, we hebben nog geen enkel wild beest gezien.... Zelf nog geen vogel.' Ik dacht dat ze paranoïde maar toen kwam ik tot het besef dat ze gelijk had er waren geen vogels of andere dieren. Ik had niet veel tijd om er bij stil te staan want ik begon de waterput iets verder te zien.

Bedankt voor het lezen en vergeet niet om te stemmen XD