Deel 17: De weg

139 22 1
                                    

Geluk bestaat niet......
Alles gebeurt met een rede.....
Het volgt me overal waar ik ga....

Ik liet de motor draaien, maar ik stapte uit en begon 'Arne' te roepen. Maar hoe harder ik riep des te stiller dat het bos werd. Ik ging er na een paar minuten luid roepen vanuit dat hij al in het huis was voor ik vertrok en dat ik hem gewoon had mislopen. Ik herinnerde me dat Eddy en Kathleen niks gezegd hadden over Arne. Hoe meer ik daar verder over nadacht hoe meer ik me vragen begon te stellen. Ik besloot op een gegeven moment dat mijn vragen niks anders waren dan aspecten die mij argwanend maakten. Ik stapte in het busje en reed naar het huis. Ik reed voorzichtig tot ik het huis zag. Ik keek naar het huis en ik zag de voordeur open staan. Ik herrinerde me de schaduw terug dus ik keek naar de ramen boven en ik zag het opnieuw.... alleen de schaduw stond nu in een andere kamer. Ik parkeerde het busje naast het huis en bleef in het busje zitten en probeerde me te focussen, mijn gedachten op een rijtje te zetten. Ik stapte uit en keek naar boven, er was geen man of vrouw meer te bekennen.

Bedankt voor het lezen en vergeet niet om te stemmen en te volgen XD

The Haunted HouseWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu