Lifes is gone....
Edit şarkı: Furkan kızılay - aşksın sen
"Ne olursun yapma bak...bırak gideyim ha. Benden bu kadar nefret edecek kadar sana ne yaptım. Hem bunlar abimin kulağına giderse".
Sözü yarım kaldı Irmak'ın. Sol tarafında hissettiği acı paha biçilmezdi. Dudağından ağzına süzülen metalimsi tadı kendini daha halsiz hissettirmişti.O yetmezmiş gibi elindeki muşka gözünün üstünde hatrı sayılır bir acı bırakmıştı.Yıllar sonra öz abisini bulmuş rahat etmesi gerekirken şimdi hiç bilmediği bir sebepten dayak yiyordu. Hastaneden çıkalı ne kadar olmuştu ki. Acıların büyüğü daha başlamamıştı. Tabi bu evden hemen gitmediği sürece.
"Sen birşey yapmadın cennetimin anahtarı. Bana ne gibi bir zararın olabilir ki."
Yine gamzelerini çıkaracak şekilde gülmüştü. Irmakda zaten en fazla buna sinir oluyordu ya. O kadar şey yapmasına rağmen bu deli adamın birgün akıllanacağını düşünüyordu.
Aşk gerçekten bu muydu?
Böyle birşey sadistlikten başka birşey değildi.
"Peki o zaman sakin şekilde konuşalım. Mesela hayatını anlatsana bana biliyorsun benim canım hiç yanmıyor böyle. Boşuna zaman kaybetme".
Yalanın dibine vurmuştu. Şimdi gitse evi inletecek kadar ağlayacaktı. Ama canının yanmasından çok yalan söyleyip daha fazla dövmemesini istedi. Sadist bir şekilde onun canının yanmasını seviyordu Koray. Belki böyle yaparsa en azından saçının kanlı bir şekilde üstünde duran muşkayı bırakırdı. Normal tokadın iki katı vurması demekti. Peki Korayın tek derdi neydi.
"Senin canın yanmıyor mu?".
"Hayır yanmıyor konuşalım mı?".
"Yalancısın sen."
Hiddetlenen Koray muşkayı Irmak'ın üstüne atmasıyla gücünü bulamayınca yerde bayılan Irmak'ın son gördüğü şey Koray'ın çekip gitmesiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURALCI (düzenleniyor)
RandomBenim adım Irmak, Irmak saygın. Üniversiteye yeni başlamış, görünüşte mutlu bir o kadarda karanlık bir ailede büyüdüm. Geçmişimi hatırlayamayan ben geleceğimi aniden öğrendikten sonra hayatım karmakarışık olmuştu. "Sen bana emir mi veriyorsun?" dedi...
