"Everybody has demons, everybody has ghosts.''
*
138 Dzień po Lądowaniu na Ziemi. Arkadia przestaje być bezpiecznym azylem, las Trikru nie chroni już przed spojrzeniem śmierci. Nocą wypełzają demony. Duchy przeszłości rozciągają swe sidła. Nic nie j...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Na moich oczach wioska Banaukru zmienia się w obozowisko ziemian szkolących się do wojny. Nieruchomo siedzę na lektyce, w otoczeniu służek i Neo kierującego się za mną krok w krok. Obserwuję zwykłych żołnierzy, gwardię przyboczną Hedy i formację Ludzi Mroku, tych trzecich ćwiczących osobno.
Do cienia zakrada się Heda. Brudna od pyłu i mokra od potu dyszy ciężko, dopiero co przerwawszy wyczerpujący trening.
— Spiskujecie przeciwko mnie. — rzuca wyzywająco w moją i Neo stronę, a mężczyzna tylko krzywi się w uśmiechu i podaje przywódczyni dzban z letnią wodą.
Falami porywa go i zaczyna pić łapczywie, przecierając twarz rękawem lnianej koszuli.
— Nie śmiałbym, moja królowo. — kłania się nisko, podając wojowniczce także i ręcznik z kompletem świeżych ubrań. — Dlaczego Heda ćwiczy z pozostałymi, zamiast szkolić się w fechtunku ze swoją strażą?
— To podnosi morale ludzi. — mierzy Neo wzrokiem, a potem wyszczerza się radośnie. — Neo. Czekaliśmy na ten dzień tak długo. Tyle wycierpieliśmy w oczekiwaniu na nasze zwycięstwo, a ono tak po prostu nadchodzi! Jestem szczęśliwa, mogąc mieć cię w swych szeregach.
Słowa Falami zagłusza nagły i niespodziewany tętent kopyt i rżenie koni, które kłusując pojawiają się na polanie. Odwracam głowę, z ciekawością wpatrując się w przybyszy. Jeździec jednego z nich zeskakuje i, znalazłszy w tłumie postać swojej królowej, podbiega w naszą stronę. Pada na kolana, dysząc z ogromnego, nadludzkiego wręcz wysiłku.
— Hedo.
— Powstań i przekaż wiadomości! — rozkazuje z błyskiem w oku kobieta, a informator powstaje, chwiejąc się nieznacznie.
— Armia Lexy wyruszyła. Tak jak podejrzewaliśmy, wszystkie klany prócz Ludzi Lodu zareagowały na wezwanie swej królowej, w tym także i Skaikru. Są w drodze. Zasadzka już gotowa. Jeszcze dni oczekiwań, a nikt nie będzie śmiał nazwać naszej królowej od fałszywej Hedy.
Heda Falami zaciera ręce i odprawia informatora władczym machnięciem.
— Doskonale. Moi ludzie zdobyli wystarczająco dużo czasu. Czasu, którego mogę spożytkować na porządną kąpiel. Gada, idziesz? — kiwa głową w moją stronę, a gdy reaguję służki unoszą moją lektykę w górę. — Zapamiętaj ten dzień, mała bogini. Następnej kąpieli będziemy zażywać w królewskich łaźniach Polis.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
