BUZ ADAMIN KÜÇÜK KIZI (BİTTİ)

Bölüm 21 (duzenlendi.)

Merhaba gençler! Benim güzel okurlarım bana aile olan güzel insanlar. Size ilk kez duyuru yapıyorum. Okuduğunuzu görüyorum fakat yorum alamıyorum. Okuyan herkes yorum bırakıp, o parmakları yıldızlara basabilirler mi?
Siz yorum atmazsanız benim yazma isteğim olmuyor. Sizleri seviyorum Buz adamcılar.

⭐⭐ Bu arada kitap kapağımızı yapan @mavimminhuzuru adlı kardeşime teşekkür ediyorum.⭐⭐

Etrafta olan kalabalık, bu facia görüntüyü televizyona yansıtıyordu. Sabahtan beri Şeyda'dan haber alamayan Kürşat deliye dönmüş adeta alev saçıyordu. Bu deli olmuş adamın yanında sinek dahi uçmaya korkarken en yakın kadim dostu Metehan yine onunlaydı. Kürşat sinirle bir oraya bir buraya yürürken Metehan habere pür dikkat kesilmiş ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

" Bir genç bir erkek olan kaza yapan kişilerin henüz kimliği tespit edilemedi. Hızlı giden arabanın aniden takla atmaya başlaması arabayı tanınmayacak hale getirmiş, içinde ki insanları çıkartmak için ambulans, itfaiye, yardım ekipleri ve vinç bekleniyor. Son durumdan haber edeceğiz beklemede kalın."diyen haber bülteni Metehanın sabahtan beri içinde ki sıkıntıyı daha büyük hale getirmişti. Aklında ki düşünce içini sıkıyor gerçek olmamasını dile getiriyordu. Genç adam, Kürşat'a baktı.

" Kardeşim bir bakar mısın?" Diyerek titrek seslenmesi Kürşatın bile garibine gitmişti. Adam durdu ve Metehana döndü gözlerinden alev çıkıyor durduğu yerde duramıyordu.

" Bu kaza bir söyleyelim araştırılsın. İçimde ki sıkıntı büyük. Bu kazayı -"

Kürşat kükremesi ile kesmişti Metehanın sözünü. Bu olmamalıydı. Olamazdı. Sevdiği kadın tanınmayan arabanın içinde olamazdı.

" Bu olamaz Metehan. Olmamalı. O , o araba tanınmıyor. İçinde ki insan sağ kalır mı sanıyorsun?" Diyen adamı duymazdan gelerek telefon açtı Metehan bir adamına, emretti bu kazanın bilgilerinin eline gelmesini. Beş dakika içinde geri dönüş yapacağı arkadaşını beklerken içinde ki sıkıntı onu boğmaya başlamıştı. Kız kardeşi o arabanın içinde ise sağ çıkamazdı. O araba bile paramparça idi. Tanınmayan bir arabanın içinde ki insanlar tanınır mıydı? Allahım sen güç ver diye geçirdi içinden. Ailesinin hiç bişeyden haberi yoktu genç kızın. Ailesi üniversiteye başladığı günden beri aramıyor, sormuyor demekki merak etmiyordu. Bir aile denirse tabii!

Arkadaşının aramasını bekleyen Metehan ile birlikte en son koltuğa çöktü genç adam. Dayanamıyor içi çok acıyor, bir el boğazını sıkıp nefes almasını engelliyordu.
Kaybetmekten korkmaktan daha küçük bir çocukken vazgeçmişti. O zaten en değerli olan annesini küçük bir çocukken beş yaşında iken, toprağa vermişti. O gün bugündür kimseyi kaybetmekten korkmadan yaşamış bu onu daha soğuk daha bir yalnız ve başarılı yapmıştı. Korkusu olmayan bir adam herşeyi yapabilirdi. Şimdi uzun yıllar sonra, ilk kez kaybetme korkusunu iliklerine kadar yaşıyordu adam.
O arabanın içinde ki sevdiği kadın olabilirdi, bu ihtimal daha kötü geliyordu. Ölmek gibi bir histi çok acıtıyordu. Nefes aldırmıyordu. Eğer o arabanın içinde ki sevdiği kadın ise ne yapacaktı bilmiyordu genç adam. Her yerden onu kurtarabilir, koruyabilirdi. Ama o arabanın içinde ise kaç saattir , kan kaybı da dahil ve sevdiği kadının kansız olduğunu da biliyordu bu daha büyük tehlike idi. "Nolur Allahım bunca yıl sonra bana sevmeyi öğreten,kalbimin varlığını tekrar gösteren kadını benden alma."diye dua etti genç adam içinden. İki genç adam başını ellerinin arasına almış, dizlerine dayanmış düşünüyordu. İkisinin de gözünden çaresizlik okunuyordu. Acı içinde bekliyorlardı.
Çalan telefon ile iki adamın gözleri kesişti. Metehan telefonu cevapladı ağır ağır kulağına götürdü. Metehan duyacaklarından hiç hoşlanmıyor bunu hissediyordu. Yine de dinledi telefonda konuşan arkadaşını.