Percabeth

Percabeth-13

O kadar zor geliyordu ki, ondan ayrı kalmak. Sanki nefes alamıyordum artık, deniz kıyısına gidip onun gelmesini bekliyordum. Percy hiç gelmemişti. Anlamıyorum hiç mi etkilenmemişti?

Sevmiyor muydu? Bitirmek bu kadar kolaydı madem ben neden daha bitiremedim? Onu saatlerce düşünüp ağlamak bana göre değildi. Her şey benim yüzümden olmuştu ve şimdi onu özlüyordum.

Belkide onun kalbini kırmıştım. Şimdi ise kayanın dibine oturmuş çizim için ilham bekliyordum. Yeni bahçe düzeni için hazırlık yapmıyorduk ama maalesef hiç bir yararım olmamıştı.

Percy'i düşünüp aklımı kaçırmaktan başka hiç bir şey yapmıyordum. O ise arkadaşlarıyla mutluydu. Hayata küsmem için mi benim hayatıma yazılmışyı? Afrodit ve Apollo'yu bunun için affetmeye bilirdim.

Drew yanıma gelip oturdu ve iç geçirdi. ''Annabeth, Percy gidiyor'' Kafamı çevirip Drew'e baktım. Sanki dünyam başıma yıkılmıştı. Gözümden akmak isteyen yaşları geriye gönderip acıyla gülümsedim.

''Teşekkür ederim Drew'' omuzuna dokunup göz kırptım. İçim resmen küle dönmüştü. Drew ayağa kalkıp giderken aklıma geldi nereye diye sormak. ''Nereye gidiyor?'' Drew arkasını dönüp ensesini kaşıdı.

''Roman kampına'' söylediği gibi koşmaya başladı ve uzaklaştı. Gözlerimden akmak isteyen yaşları serbest bırakıp kağıtları buruşturdum. İlk benden sonra kamptan gidiyordu. Yüzümü sildim ve ayağa kalktım.

Belki barışmamız gerekiyordu. Bizim hiç ayrılmamamız gerekiyordu.

İlk büyük eve gittim orada yoktu bende Poseidon kulübesine gitmek için yola koyuldum. Herkes bir şeylerle uğraşıyordu ben ise Percy. Şu aralar tek işim Percy olmuştu. Kulübesine gelip kapıyı çaldım.

Percy kapıyı açtığında direk boynunasarıldım. ''Neden?'' zar zor çıkan sesimi duyurabildiğime çok sevinmiştim. O'da bana sarıldığında kokusunu içime çektim. ''Hayır sadece bir haftalığına gidiyorum''

zorda olsa gülmeye çalıştım. geriye çekilip gözlerine baktım. ''Bence biz küs kalmamalıyız'' Percy'in yüzünü bu kadar yakından incelemeye daha yeni fırsatım olmuştu. Gözlerinin altında morluklar vardı ve biraz zayıflamıştı.

''Küsmeyelim'' Aniden dudaklarını dudaklarıma bastırdığında şaşkınlıkla karşılık verdim. Saçlarını çekiştirmeye başladığımda ağzından çıkan inlemeyle güldüm.''Sanırım içeriye gelmelisin'' Bu sefer onu ben öptüm ve içeriye girdik.

mutluydum,mutluyduk..

''Bilmiş kız, senden ayrılmak istemiyorum. Acı veriyor anlıyor musun? Sen yanımda değilken etrafa 'bir şey yok iyiyim' süsü vermek çok zor oluyor. Herkesin yüzüne gülmek, konuşmak ve yemek yemek o kadar zordu ki!

Denize bile gidemedim, peki sen gittin mi?'' Gülümseyip saçlarını arkaya iktirdim ve biraz daha yaklaştım. ''Gittim hatta bütün saatlerimi orada geçirdim. Çizimlerimi orada yaptım. Percy bir daha beni bırakırsan veya ben

seni bırakırsam birbirimizi öldürelim. Ayrı kalmak ölümden daha acı'' Ellerimi tutup gözlerime baktı. Bu anın büyüsüne kapılıp gidebilirdim. ''Hayır bence geri dönülmez bir yola girmeliyiz, ikimizinde birbirini asla

bırakamayacağı bir yola'' Kaşlarım havalandığında nalamsızca bakıyordum ve anladığımda gülmeye başladım. ''Ne yani bunun için erken değil mi?'' O'da gülümseyip ellerimi daha sıkı tuttu.

''Hemen anlayacağını biliyordum ve hayır kesinlikle erken değil, Kheiron'a söyleyeceğim ve bizi nişanlasın'' emin konuşması beni biraz ürkütsede gülümsedim. ''Nişanlanan insanlarda ayrılıyor Percy'' Muhteşem kahkahasını

attıktan sonra cevap verdi. ''Biz insan değiliz ve ayrılmayacağız'' Yatağa iyice yayıldığımda Percy kafasını bacağıma koydu. ''Böyle çok rahatmış'' Gülüşünü sevdiğim yaaa.

***

Kheiron ile konuşmuştuk ve hayır cevabı almamıştık. Yani Percy ve ben Nişan takıyorduk ne kadar harika. Zamanın hemen geçmesini ve hemen evlenmeyi dilemekte haklıydım. Bu harika çocuk pardon adam benim olmalıydı.

Bilmiyorum onu nasıl bu kadar severim diye düşünmekten kendimi alamıyordum. O'da beni her şeyden önce seviyordu. Ve ben çok geç olsada şunu anladım; bende çok sevmiştim göstermiştim ama hiç bir zaman her şeyden

çok sevdiğimi ne görmüştüm ne göstetmiştim. O yüzden artık sadece Percy her şeyimdi.