Percabeth

Percabeth-19

Ses annemindi, arkamızı döndüğümüzde poseidon ve annem vardı. Yüzleri pekte şirin değildi hani. Percy'e kaçsak mı kaçmasak mı diye baktım. Ben bir adım attığımda elimi tuttu ve duruşunu dikleştirdi. Birileri bizim kolumuzdan tutup çekiştirmeye başladı. Oh ne kadar güzel...

***
Etrafıma bakındığımda sadece poseidon ve percy vardı. "O nerede?" Poseidon bana baktı. "O gitti, hiç hir şey hatırlamıyor ve sizi öldürmek istiyor" derin derin nefes alıp gözlerimi yete diktim. "Sen git o zaman sonra gelirsin" percy konuşunca ona bakmaya başladım. Sanki gözlerim dalıp dalıp uzaklara gidiyordu. Poseidon uzaklaşmaya başlayınca ağlamamak için kendimi zor tuttum. "O kötü biri olamaz percy, o iyi o çok iyi" percy yanıma gelip bana sarıldı. "Kendini topla, onun sana ihtiyacı var. Hem Athena bize sinirinden daha fazla sevgisi vardır, hatırlar" sıkıca sarılıp burnumu çektim. "Sanırım bu gidişle salyalı olan ben olucam" Percy gülmeye başlayınca geriye çekildim. "Gül diye söylemedim ki, gülme" ciddi bir bakış atıp göz kırptıpında kahkahamı tutamadım.
***
"Bana sizinle yaşadıklarımızı anlatın" Birden yanımızda belirip, yan tarafımıza oturdu. Birden gelince korkmadım değil hani, Percy'e baktığımda o'da benim hibi şaşırmıştı. Yerimden kalkıp yanına oturdum ve ellerini tuttum. Anlatmaya başladım.
"Kamp'a gelmiştiniz, senin üstüne çok gelmiştim özür dilerim. Yapmak istediğini şimdi anlıyorum sadece kendini tanıtıyordun. Şimdi ben sana kendimi tanıtıyorum. Ben senin en sevdiğin çocuğunum, sen öyle söylemiştin. Ve seninle çok şey yaptık. Yan yana veya sırt sırta savaştık. Bize kızdığın, kırıldığın hatta bizden nefret ettiğin zamanlarda oldu. Bizim için her şeyini feda ettiğinde oldu. Şimdi bazı şeyleri kafanda biriktirip derinlere inmen gerekiyor. Ve benim için bir şeyler yapmam gerekiyor. Sen çok iyisin bunun altından kalkman gerekiyor. Kendine gel, Athena öylece kendini bırakmaz" sesim inişli çıkışlıyfı ve ağlamaklı olmuştu hatta sonlara doğru kısılmıştı. Elleri hâlâ ellerimin içindeydi, gözlerinin içine baktım ama ufak bir iz yoktu, etkilenmemişti. Kendimi parçalanak bile isteyebilirdim ama sakin kalmam gerekiyordu. Percy bize bakıyordu Athena ise öylece boş boş bakınıyordu. Benimle, bizimle göz göze gelmiyordu. "Görüşürüz çocuklar" birden yanımdan kalktı ve uzaklaştı. Bense öylece izlemeye daldım. Sanki sesinde bir titreme var gibiydi. Athena gittikten hemen sonra Poseidon geldi. "Ne konuştunuz? Bir şey yapmadı değil mi?" Percy kafasıyla hayır işareti yaptı. "Yapmadı sadece bir şeyler anlatmamızı istedi" Cevabı verince memnuniyetle gülümsedi.
***
"Ne işin var burada?" Yanımıza yaklaştı. "Çocukları kontrol ediyordum" sinirle Poseidon'a bakıyordu ve konuştu. "İhanet ettin" Poseidon yabasını çıkarınca gülmeye başladı ve ellerini kaldırdı. Korkmaya başlamıştım. "Şaka yaptım" hâlâ yabasını indirmemişti. "Gerçekten. Anubis'ten anılarımı geri aldım" dediğinde ona sarılmak istemiştim. yabasını indirip Athena'ya sarıldı. "Seni seviyorum, akıllı karım" ayrıldıktan sonra birbirlerinin gözlerine baktılar. "Daha tam karın olmadım" Gülmüştük, bizi serbest bıraktığında yürümeye başladı. Percy konuşmaya başladı "Buradan çıkmak için iki bilyemiz var, siz çıkın" Athena Percy'e döndü. "Hem sizsiz çıkacağız hemde Kronos'u yakalamadan? Güldürme beni" Onun bu hâline bayılıyordum.

***
Kronos tahtında oturuyordu. "Hey, bence istediğin şeyi tam olarak alamadın" Athena'nın sözlerine karşı bize dönüp güldü. "Size hükmedilirim, yer altındasınız" karşımızdan bir alev çıktı ve bu Hades'ti. "Lanet olsun evet burası yer altı baba, burası benim hüküm sürdüğüm yer. Şimdi benim tarafıma geçen herkese yaşam bahşediyorum" etrafımıza baktığımızda bütün ölüler Hades'in tarafına geçiyordu.
Kronos homurdanıyordu. Athena Hades'e bakıp alkış yapıyordu. "Ne var Athena, seni burada bırakmaya gönlüm el vermedi. Tanrı'lara sesleniyorum. Üç Tanrı ve iki melezle Kronos'u yerine sokmamız zor olur ama sizle kolay olur gelseniz-" sözü bitmeden Zeus ve Ares önümüzde bitiverdi. "Geliriz" sanırım Kronos'u yerine sokup tekrar buradan kurtulacaktık..