PROLOGUE

4.6K 60 3
                                    






















PAINFUL

0
























การสูญเสีย..

เป็นประโยคที่ไม่ค่อยน่าฟังนักสำหรับผม แน่นอนว่าไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น

ผมสูญเสียไปมากพอแล้ว

มันหนักหนาจนเกินกว่าที่เด็กอายุ 18 ธรรมดาๆ คนนึงจะรับไหว

ผมไม่อยากสูญเสียอะไรอีกแล้ว

พอกันที..



"ใจเย็นก่อนนะครับ"

เสียงห้ามปรามของบรรดาเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายดังขึ้นจากด้านหลังของผม ผมหันไปมองพวกเขาที่มีสีหน้าเคร่งเครียดกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้

ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย ..

ยิ้มให้กับความเฮงซวยของชีวิตตัวเอง

ยิ้มให้กับชะตากรรมเลวร้ายที่ผมต้องมาพบเจอ

ยิ้มให้กับผู้คนเหล่านั้น
เพื่อให้พวกเขารู้ว่าผมมีความสุขกับทางที่ผมเลือก

"คิดดูสิครับว่าพ่อกับแม่ของคุณจะเสียใจแค่ไหน" ตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้น

"พ่อกับแม่หรอ?"

"พวกเขาจากผมไปแล้ว"

ผมผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
ก่อนที่จะก้าวขึ้นไปบนระเบียงของดาดฟ้า ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายที่มามุงดูเหตุการณ์นี้

แน่นอนว่าทุกคนรู้จักผม ผิวขาวๆ กับนัยน์ตาเศร้าหมองที่เป็นเอกลักษณ์

มินยุนกิ ลูกชายบุญธรรมของ จียูฮยอน รัฐมนตรีกระทรวงความมั่นคงของประเทศ

ผมสูดอากาศเข้าปอด อากาศข้างบนนี้มันดีจริงๆนะ แต่น่าเสียดายที่ผมคงไม่มีโอกาสได้มาสูดอากาศแบบนี้อีกแล้ว

"มินยุนกิ"

เสียงของชายวัยกลางคนที่ผมเกลียดเข้ากระดูกดำดังขึ้นจากด้านหลัง
ผมหันกลับไปมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเขา

อา.. ข่าวของผมคงจะดังมากเลยสินะ ถึงทำให้ท่านรัฐมนตรีรีบถ่อมาถึงมหาวิทยาลัยโซลเร็วขนาดนี้

เขาไม่สนใจผมหรอก เขาแค่ไม่อยากให้ชื่อเสียงและหน้าตาทางสังคมของเขาจบลงพร้อมๆ กับชีวิตของผมก็เท่านั้นเอง

"แกจะตายไม่ได้"

จียูฮยอนกัดฟันพูดเบาๆ ผมหันกลับมาประจัญหน้ากับเขา ีข่าวของผมคงทำให้บรรดานักข่าวไล่ขุดข่าวเน่าๆ ของเขาขึ้นมาแฉแน่ๆ ความวุ่นวายและความทุกข์ในชีวิตของจียูฮยอนทำให้ผมมีความสุข ผมกระตุกยิ้มมุมปาก พร้อมกับเบือนหน้าหนี




ผมเกลียดเขา

เกลียดที่เขาทำให้ผมสูญเสียทุกอย่างไป

เกลียดที่เขาทำให้ผมเป็นแบบนี้

"ไปตายซะ จียูฮยอน"

ผมเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

คนเลวๆอย่างเขาสมควรที่จะได้รับผลกรรมที่เขาก่อเอาไว้

ถึงผมจะไม่ได้อยู่ดูจุดจบของเขา แต่ผมจะช่วยภาวนา.. ให้มันมาถึงเร็วๆ

ผมหลับตาลงพร้อมกับทิ้งตัวลงมาจากระเบียงดาดฟ้า พ่อกับแม่จะรอผมอยู่รึเปล่านะ.. ผมได้ยินเสียงกรีดร้องจากคนที่ยืนมุงดูอยู่ด้านล่างและเสียงหวีดหวิวที่ดังก้องอยู่ในหูเพราะกำลังตกลงมาจากที่สูง




ลาก่อนโลกที่แสนโหดร้าย

ลาก่อน

มินยุนกิ..







-----------------------------------------------

#ฟิคอ่อยหมอ

MY MAD BOY [HOPEGA] | ENDWhere stories live. Discover now