PAINFUL
0
การสูญเสีย..
เป็นประโยคที่ไม่ค่อยน่าฟังนักสำหรับผม แน่นอนว่าไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น
ผมสูญเสียไปมากพอแล้ว
มันหนักหนาจนเกินกว่าที่เด็กอายุ 18 ธรรมดาๆ คนนึงจะรับไหว
ผมไม่อยากสูญเสียอะไรอีกแล้ว
พอกันที..
"ใจเย็นก่อนนะครับ"
เสียงห้ามปรามของบรรดาเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายดังขึ้นจากด้านหลังของผม ผมหันไปมองพวกเขาที่มีสีหน้าเคร่งเครียดกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ผมยิ้มออกมาเล็กน้อย ..
ยิ้มให้กับความเฮงซวยของชีวิตตัวเอง
ยิ้มให้กับชะตากรรมเลวร้ายที่ผมต้องมาพบเจอ
ยิ้มให้กับผู้คนเหล่านั้น
เพื่อให้พวกเขารู้ว่าผมมีความสุขกับทางที่ผมเลือก"คิดดูสิครับว่าพ่อกับแม่ของคุณจะเสียใจแค่ไหน" ตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้น
"พ่อกับแม่หรอ?"
"พวกเขาจากผมไปแล้ว"
ผมผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
ก่อนที่จะก้าวขึ้นไปบนระเบียงของดาดฟ้า ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายที่มามุงดูเหตุการณ์นี้แน่นอนว่าทุกคนรู้จักผม ผิวขาวๆ กับนัยน์ตาเศร้าหมองที่เป็นเอกลักษณ์
มินยุนกิ ลูกชายบุญธรรมของ จียูฮยอน รัฐมนตรีกระทรวงความมั่นคงของประเทศ
ผมสูดอากาศเข้าปอด อากาศข้างบนนี้มันดีจริงๆนะ แต่น่าเสียดายที่ผมคงไม่มีโอกาสได้มาสูดอากาศแบบนี้อีกแล้ว
"มินยุนกิ"
เสียงของชายวัยกลางคนที่ผมเกลียดเข้ากระดูกดำดังขึ้นจากด้านหลัง
ผมหันกลับไปมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเขาอา.. ข่าวของผมคงจะดังมากเลยสินะ ถึงทำให้ท่านรัฐมนตรีรีบถ่อมาถึงมหาวิทยาลัยโซลเร็วขนาดนี้
เขาไม่สนใจผมหรอก เขาแค่ไม่อยากให้ชื่อเสียงและหน้าตาทางสังคมของเขาจบลงพร้อมๆ กับชีวิตของผมก็เท่านั้นเอง
"แกจะตายไม่ได้"
จียูฮยอนกัดฟันพูดเบาๆ ผมหันกลับมาประจัญหน้ากับเขา ีข่าวของผมคงทำให้บรรดานักข่าวไล่ขุดข่าวเน่าๆ ของเขาขึ้นมาแฉแน่ๆ ความวุ่นวายและความทุกข์ในชีวิตของจียูฮยอนทำให้ผมมีความสุข ผมกระตุกยิ้มมุมปาก พร้อมกับเบือนหน้าหนี
ผมเกลียดเขา
เกลียดที่เขาทำให้ผมสูญเสียทุกอย่างไป
เกลียดที่เขาทำให้ผมเป็นแบบนี้
"ไปตายซะ จียูฮยอน"
ผมเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
คนเลวๆอย่างเขาสมควรที่จะได้รับผลกรรมที่เขาก่อเอาไว้
ถึงผมจะไม่ได้อยู่ดูจุดจบของเขา แต่ผมจะช่วยภาวนา.. ให้มันมาถึงเร็วๆ
ผมหลับตาลงพร้อมกับทิ้งตัวลงมาจากระเบียงดาดฟ้า พ่อกับแม่จะรอผมอยู่รึเปล่านะ.. ผมได้ยินเสียงกรีดร้องจากคนที่ยืนมุงดูอยู่ด้านล่างและเสียงหวีดหวิวที่ดังก้องอยู่ในหูเพราะกำลังตกลงมาจากที่สูง
ลาก่อนโลกที่แสนโหดร้าย
ลาก่อน
มินยุนกิ..
-----------------------------------------------
#ฟิคอ่อยหมอ
YOU ARE READING
MY MAD BOY [HOPEGA] | END
Fanfiction"รักคนไข้ตัวเองนี่ผิดรึเปล่าวะ" "แต่มึงทำงานอยู่โรงพยาบาลจิตเวชนะไอ้โฮซอก" By snaxswg Twitter Tag : #ฟิคอ่อยหมอ