MY MAD BOY [HOPEGA] | END

MY MAD BOY CH.3

PAINFUL

3

หึ.. รู้จักมินยุนกิน้อยไปแล้วไอ้หมอบ้า

ผมไม่ยอมเสียเปรียบเขาฝ่ายเดียวแน่ๆ

ร่างโปร่งของคุณหมอในชุดลำลอง เสื้อยืดสีน้ำเงินขนาดพอดีตัวกับกางเกงขาสามส่วนสีดำเดินออกจากห้องน้ำในไม่กี่นาทีต่อมา มือหนาจับผ้าขนหนูผืนเล็ก เช็ดผมสีช็อคโกแลตที่เปียกชื้น ยุนกินั่งกดรีโมตดูทีวีอยู่บนเตียงคนไข้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผ้าห่มผืนหนาห่อหุ้มร่างขาวจนมิดราวกับเป็นเกราะป้องกัน

เงียบๆ นี่แหละน่ากลัว

โฮซอกมองยุนกิด้วยสายตาหวาดระแวงพร้อมกับเดินกลับไปนั่งที่โซฟา เขารู้ดีว่าคนตัวเล็กแสบขนาดไหน แอบไปทำอะไรผิดแล้วมาเนียนนั่งดูทีวีแน่ๆ

"ทำไมหนาวจังวะ"
คุณหมอบ่นกับตัวเอง คนไข้ในอาณัติดูไม่มีทีท่าว่าจะหนาวเลยด้วยซ้ำ

แหม.. ผ้าห่มหนาอย่างกับกำแพงบ้าน
จะไปหนาวได้ยังไง

"ยุนกิ รีโมตแอร์อยู่ไหนครับ?"
เรียกชื่อเลยละกันจะได้สนิทกันไวๆ ^^

"..."
คนตัวขาวนั่งนิ่งมองน่องไก่ในทีวีด้วยความสนใจ ปล่อยให้คำพูดของโฮซอก เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา และไม่มีท่าทีว่าจะตอบกลับ

"ยุนกิ"
โฮซอกเรียกอีกครั้ง ต่างกับครั้งแรก ยุนกิมองโฮซอกด้วยหางตาพร้อมกับหันไปคว้ารีโมตทีวีมากดเพิ่มเสียง

"นี่ แอร์มันเย็นมากเลยนะ ผมว่า.."

"ทนไม่ได้ก็ออกไปสิ"
คนตัวขาวถือโอกาสไล่คุณหมอทางอ้อม ตากลมยังคงจ้องหน้าจอทีวีโดยที่ไม่ละสายตา

"ไม่มีทาง ผมจะอยู่กับคุณที่นี่แหละ ไม่ไปไหนทั้งนั้น"
โฮซอกกอดอกพลางเอนตัวพิงโซฟา ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวมาปกคลุมร่างเพื่อป้องกันความหนาว