MY MAD BOY [HOPEGA] | END

MY MAD BOY CH.5

PAINFUL

5

Jung Hoseok's Part

ผมแวะซื้อของเล็กๆ น้อยๆ ก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาในโรงพยาบาล สาเหตุที่ทำให้ผมรีบกลับก็เพราะรู้สึกเป็นห่วงยุนกิขึ้นมา แม้เวลาจะผ่านมาแค่ 20 นาที ผมตั้งใจซื้อขนมที่หิ้วพะรุงพะรังอยู่ในมือไปง้อยุนกิและหวังว่าเขาจะหายโกรธผม

"หมอๆๆ"
คนไข้สาววิ่งตรงมาหาผมพร้อมกับร้องเรียกด้วยท่าทีลุกรี้ลุกรน คิดถึงผมล่ะสิ :D

"สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ นายอน"
ผมเอ่ยทักทาย ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปลูบผมคนไข้ตรงหน้าด้วยความเอ็นดู

"ในโรงพยาบาลเรามีคนใส่ชุดดำด้วยนะหมอ"
นายอนบอกกับผมด้วยความตื่นเต้น

"ไม่มีหรอกครับ มีแต่หมอหล่อๆชื่อโฮซอกนี่ไง"
ผมหยอกล้อกับนายอนตามปกติ แต่สาวเจ้ากลับส่ายหน้ารัวๆ

"มีจริงๆนะหมอ พวกเขามากับคนที่นายอนเคยเห็นในทีวี"

"งั้นไว้เจอกันใหม่นะ นายอน"
ผมบอกลานายอนและวิ่งตรงไปกดลิฟท์ คนที่นายอนเคยเห็นในทีวีคงไม่ใช่พวกดาราหรือนายกมาพบปะประชาชนในโรงพยาบาลจิตเวชแน่ๆ ขอให้ไม่ใช่คนที่ผมคิดเถอะ..

ติ๊ง!

ประตูลิฟท์เปิดออกที่ชั้น 10 เสียงโวยวายดังขึ้นท่ามกลางบรรดาคนไข้ที่ยืนมุงดูเหตุการณ์ บุรุษพยาบาลหลายคนกำลังพยายามเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยโดยมีชายชุดดำตามที่นายอนบอกกันพวกเขาออกไป ผมเดินกึ่งวิ่งไปยังคนกลุ่มนั้นก่อนที่จะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังลอดออกมาจากห้องที่ชายชุดดำสี่คนยืนปิดทางเข้า

เสียงของยุนกิ..

"หลบ"
ผมพูดพร้อมกับผลักชายชุดดำคนนึงออก แต่กลับโดนชายชุดดำอีกคนถีบกระเด็น ทำให้ข้าวของที่ซื้อมาหล่นกระจายเต็มพื้น บุรุษพยาบาลสองคนวิ่งเข้ามาประคองผมให้ลุกขึ้น