PAINFUL
1
เสียงเครื่องช่วยหายใจยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ร่างขาวที่เต็มไปด้วยสายระโยงระยางรอบกาย เริ่มขยับตัวเล็กน้อย หลังจากที่หมดสติไปทันทีที่ร่างตกจากที่สูง ลงมากระแทกกับพื้นหญ้า
"หมอคิมคะ คนไข้ฟื้นแล้ว"
ร่างสูงหันกลับไปมองคนไข้ตัวขาวบนเตียงที่กำลังพยายามปรับโฟกัสสายตาสู้กับแสงไฟ
"ช่วยฉีดยาสลบให้คนไข้ด้วยครับ"
"หลับไปก่อนนะครับคุณมิน คุณจะฟื้นขึ้นมาอีกที หลังจากผ่าตัดเสร็จแล้ว"
หมอคิมกระซิบข้างหูคนไข้อย่างแผ่วเบา พลางไล้สายตาไปยังรอยฟกช้ำมากมายที่ปรากฎขึ้นตามผิวขาวๆ ของคนไข้ในปกครอง นางพยาบาลฉีดยาสลบผ่านทางสายน้ำเกลือ ก่อนที่เปลือกตาของคนไข้ตัวขาวปิดสนิทลงอีกครั้ง หมอคิมผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
"นายจะต้องปลอดภัยมินยุนกิ"Kim Namjoon's Part
"คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่หมอยังไม่อนุญาตให้เยี่ยม"
"คิมนัมจุน.."
"แขนขวาของคนไข้หัก ศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ต้องรอดูอาการก่อน"
"ผมขอตัวนะครับ"
ผมปลีกตัวออกมาจากญาติคนเดียวของคนไข้ที่ผมเพิ่งเสร็จจากการผ่าตัด เขาเป็นคนเดียวที่ผมมีความต้องการจะสนทนาด้วยน้อยที่สุด 'จียูฮยอน' เขาพยามยามจะทำลายครอบครัวของผมด้วยอำนาจของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะมินยุนกิ ผมสาบานได้เลยว่าผมจะไม่มีวันรับเป็นเจ้าของไข้ของคนในครอบครัวนี้
ผมพอจะรู้เรื่องในครอบครัวของจียูฮยอนกับมินยุนกิมาบ้าง อาจจะเป็นเพราะครอบครัวของผมและยุนกิสนิทกัน แต่นั่นมันก่อนที่จียูฮยอนเข้ามาในชีวิตของยุนกิและมันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังเท้า เขาไม่ใช่คนดี นั่นคือสิ่งที่ผมรู้ ปิดข่าวแย่ๆของตัวเองและโยนความผิดให้คนอื่นคืองานที่เขาถนัดมากกว่าการทำงานในกระทรวงซะอีก
YOU ARE READING
MY MAD BOY [HOPEGA] | END
Fanfic"รักคนไข้ตัวเองนี่ผิดรึเปล่าวะ" "แต่มึงทำงานอยู่โรงพยาบาลจิตเวชนะไอ้โฮซอก" By snaxswg Twitter Tag : #ฟิคอ่อยหมอ