MY MAD BOY [HOPEGA] | END

MY MAD BOY CH.22

PAINFUL 22

Min Yoongi's Part

..โฮซอกไปแล้ว..

ยุนกิทำได้เพียงแค่มองแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายจนหายลับไปจากกรอบสายตาและถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความเบื่อหน่ายที่ต้องมาติดแหงกอยู่ในห้องแคบๆห้องนี้ นิ้วเรียวเลื่อนขึ้นไปสัมผัสแหวนทองคำขาววงใหม่เอี่ยมที่โฮซอกเพิ่งจะมอบให้เมื่อชั่วโมงก่อนอย่างใจลอยพลางนึกถึงคำพูดของอีกฝ่ายจนทำให้พวงแก้มใสและใบหูเล็กขึ้นสีแดงจางๆ

'จบเรื่องเมื่อไหร่ ต้องแต่งกับผมนะยุนกิยา'

"บ้าเอ้ย!"
ยุนกิสบถพร้อมกับซุกใบหน้าร้อนผ่าวลงกับหมอนใบโตโดยที่มีเสียงทุ้มของคุณหมอดังก้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหู

ก็มีคนบ้าที่ไหนเขาขอแต่งงานกันโต้งๆแบบนี้เล่า!

อดคิดไม่ได้เลยจริงๆว่าถ้าหากคนที่เข้ามาแอบนอนในห้องของเขาวันนั้นไม่ใช่โฮซอกทุกวันนี้จะเป็นยังไง แม้ยุนกิจะผ่านเรื่องเลวร้ายมาค่อนข้างมากจนเคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่เหลือเรื่องราวดีๆให้จดจำแต่โฮซอกกลับเข้ามาช่วยเติมเต็มความสุขและความทรงจำดีๆให้กับเขาด้วยระยะเวลาไม่ถึงปี

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ยุนกิอาจจะยังคงลังเลแต่ในตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่ารักโฮซอกมากขนาดไหน :)

มือบางคว้ารีโมตที่วางอยู่ข้างเตียงคนไข้ขึ้นมากดเปิดทีวีดูไปพลางๆระหว่างที่รอให้อีกคนกลับมา ร่างเล็กถอนหายใจเบาๆด้วยความเบื่อหน่ายก่อนที่จะยกขาขึ้นนั่งชันเข่าบนเตียงขณะที่สายตายังคงจดจ้องอยู่กับหน้าจอทีวีอย่างตั้งอกตั้งใจ

แกร๊ก!

เสียงประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออกโดยใครสักคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของประตูตามมาด้วยเสียงส้นรองเท้ากระทบกับพื้นห้องเป็นจังหวะเนิบนาบชวนให้ใจเสีย แม้จะไม่มีนาฬิกาแต่ยุนกิก็แน่ใจว่าโฮซอกเพิ่งจะออกไปได้แค่สิบนาทีเท่านั้นและคงไม่มีทางกลับมาเร็วขนาดนี้