MY MAD BOY [HOPEGA] | END

MY MAD BOY CH.12

PAINFUL

12

"หายใจไม่ออก.."

"ขอโทษ"
เสียงงัวเงียของคนตัวเล็กในอ้อมกอดทักท้วงจนโฮซอกอดยิ้มไม่ได้ เขาตื่นตั้งแต่ 7 โมงเช้าเพราะความเคยชิน แต่จนถึงป่านนี้ยังไม่ลุกออกจากเตียง เพราะมัวแต่นอนกอดร่างนุ่มนิ่มของยุนกิ

แขนขาวยกขึ้นพาดไปบนเอวของโฮซอกพร้อมกับส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคออย่างขัดใจเมื่อโฮซอกขยับตัวราวกับว่ากำลังถูกรบกวน

เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เล่นเอาดึกดื่น เพราะคนตัวเล็กงอแงจะออกไปนอนดูดาวนอกบ้านให้ได้ แต่ออกไปนอนดูได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็หลับคาเก้าอี้จนร้อนถึงคนตัวโตต้องไปอุ้มมานอนบนเตียงและด้วยความที่บ้านพักมีหลายห้องนอนทำให้ยุนกิตัดสินใจขอนอนแยกห้องกับโฮซอกโดยอ้างว่าอยากได้ความเป็นส่วนตัว
แต่สุดท้ายคนตัวขาวก็หอบหมอนมาเคาะประตูห้องคุณหมอตอนตี2 เพราะไม่อยากนอนคนเดียว โชคดีที่เตียงกว้างพอที่จะให้คนสองคนนอนด้วยกันได้สบายๆ

มือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียงพร้อมกับกดเข้าแอพลิเคชั่นกล้องถ่ายรูป จัดการปิดเสียงชัตเตอร์เพื่อไม่ให้ยุนกิรู้ตัว ก่อนที่จะปรับโฟกัสกล้องให้เห็นใบหน้าสวยชัดๆ และกดชัตเตอร์เพื่อเก็บภาพคนตัวเล็ก
ยอมรับว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาแอบถ่ายรูปยุนกิ โฮซอกมักจะถ่ายรูปยุนกิในอิริยาบทต่างๆ โดยทำทีว่ากำลังเล่นโทรศัพท์ จนมีรูปคนตัวขาวล้นแกลลอรี ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มบางด้วยความพอใจในขณะที่นิ้วเรียวยาวกำลังเลื่อนดูรูปเก่าๆที่เขาเคยถ่ายเอาไว้

ถ้ายุนกิมาเห็นรูปพวกนี้ต้องคิดว่าเขาเป็นคนโรคจิต ชอบแอบถ่ายแน่ๆ..

ร่างสูงกดเข้าแอพลิเคชั่นแชทสีเขียวเพื่ออ่านข้อความล่าสุดที่ถูกส่งเข้ามา หลังจากที่ต้องวุ่นวายกับเรื่องย้ายออกจากโรงพยาบาลจนแทบไม่มีเวลาได้เล่นโทรศัพท์