MY MAD BOY [HOPEGA] | END

MY MAD BOY CH.19

PAINFUL

19

"สวัสดีครับคุณลุง"

ฮยองวอนกล่าวทักทายคนตรงหน้าตามประสาก่อนที่จะเอื้อมมือไปรับกระเป๋าถือใบโตมาจากมือหยาบกร้านของชายวัยกลางคนที่มีศักดิ์เป็นลุงแท้ๆของตนมาถือไว้พร้อมกับเดินขนาบข้างยูฮยอนเข้าไปในตัวคฤหาสน์ หลังจากที่ยูฮยอนเพิ่งบินกลับมาจากการไปทำงานที่ต่างประเทศมาเกือบสองอาทิตย์

"เซยองล่ะ?"

"ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วครับ"

"งั้นฝากเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องทำงานของลุงทีนะ ลุงจะไปทำธุระสักหน่อย"

"อา.. ครับ"

ฮยองวอนพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงรับปาก ทำทีเป็นแยกตัวออกมาเพื่อนำกระเป๋าไปเก็บตามคำสั่งของลุง แต่เมื่อพ้นจากระยะสายตาของยูฮยอนเขากลับส่งกระเป๋าถือใบนั้นให้กับแม่บ้านและยืนมองยูฮยอนขณะก้าวขึ้นบันไดที่ทอดตัวไปยังชั้นสองของตัวคฤหาสน์อย่างเงียบๆ

พี่ยุนกิคงจะเป็นธุระที่ว่านั่นสินะ..

มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงคว้าโทรศัพท์เครื่องบางออกมากดเบอร์ที่เขาสามารถจำได้ขึ้นใจหลังจากที่ได้มันมาจากโทรศัพท์พี่สาวเพียงไม่กี่วัน

เบอร์ของหมอโฮซอก

ฮยองวอนขโมยเบอร์ของโฮซอกมาจากโทรศัพท์ของเซยองเมื่อหลายวันก่อน โดยที่เขาเกือบทำแผนพังเพราะดันไปกดโทรออกเบอร์ของโฮซอกจนเกือบจะกดตัดสายไม่ทันและได้แต่ภาวนาว่าโฮซอกจะไม่โทรกลับมา

สิ่งเดียวที่ฮยองวอนทำตั้งแต่ได้เบอร์ของหมอโฮซอกมาคือการนั่งจ้องมัน จ้องจนสามารถจดจำเลขสิบหลักนั้นได้อย่างแม่นยำ แต่กลับไม่กล้าพอที่จะกดโทรเพื่อส่งข่าวเรื่องยุนกิ มันอาจจะเป็นเพราะเขาคิดว่าการดูแลพี่ชายตัวขาวคนนี้ก็ไม่ได้หนักหนาอะไรเกินกว่าที่เขาจะทำได้หรือไม่ก็เพราะเขากลัวเกินกว่าที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง