Ακόμη κι αν δεν το διαβάσει κανείς, ΕΊΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΑΣ#Wattys2016

Κ9:Οταν Τα Πράγματα Μπερδευονται...

Ανηφοριζουμε προς το γηπεδακι. Εγω και η Νατάσα, και της λεω τι σκεφτόμουν την προηγουμένη. Ειχαμε κανονισει να παμε και οι δυο στο 5x5 εκεινη τη μερα. Ειχα υποψιαστει οτι ο Άγγελος γουσταρε τη Νατάσα αλλα δεν μιλησα επειδή αυτη δεν ενδιαφεροταν.

'Γειααα τι γίνεται?'φωναξα μολις φτασαμε με τη Νατάσα στο γηπεδακι.

Αμεσως ακουστηκαν μερικα σφυριγματα ακολουθουμενα απο εμενα να λεω 'ει παιδια ηρεμα, αμα δεν εγκρινω ουτε να το σκεφτεστε. Κολλητη μου ειναι.', καθως τους γνώριζα και απο προηγούμενες φορες που ειχα παει. Ενιωθα ανετα εκει, μπορουσα να πω οτι ήθελα και κανείς δε θα με παρεξηγουσε. Κατευθυνθηκα προς τον παγκο, εβγαλα τα ποδοσφαιρικα μου απο την τσαντα και σκυφτη αρχισα να αλλαζω παπούτσια. Τοτε καποιος με σκουντηξε στην πλατη κι εγω ξαφνιασμενη σηκωσα το κεφαλι μου να τον κοιταξω, ενω ενιωθα χαχανητα διπλα μου.

'Χευυ' αναφωνησε με ενα χαμογελο. Ηταν ο Θανάσης... 'πως παει βρε?' ρωτησα. 'Μια χαρα εσυ?'. Όσο μου επιανε την κουβεντα εριχνα βλέμματα στη Νατάσα η οποια εν τω μεταξύ αρχισε να χαχανιζει επίτηδες για να μου τη σπάσει.

Ενταξει, θα τη σκοτωσω σπιτι, καθησυχασα τον εαυτο μου.

Εριξα μια ματιά στο γηπεδο. Προς την κατεύθυνσή μας κοιταζαν δυο ατομα: ο Γρηγόρης (παντα με το ιδιο βλεμα απεχθειας) και ενα αλλο παιδι. Ειχε σκουρο δερμα καστανα μαλλια και καφετι ματια. Ηταν πολυ γυμνασμενος, οποτε εβγαλα το συμπερασμα οτι επαιζε σε ομαδα. Ομως αυτον τον ξεραμε. Με τη Νατάσα τον ειχαμε σταμπαρει περσι και ημουν σιγουρη οτι γουσταρε τη Νατάσα, αλλα δε μειναμε αρκετο καιρο στο χωριο για να το διαπιστωσουμε. Αυτός, αντίθετα με τον Γρηγόρη κοιταζε τη Νατάσα. ΛΕΣ?

Οσο οι αλλοι χωριζαν τις ομαδες, εγω τον έδειξα στη Νατάσα. Δεν το πιστευαμε οτι ηταν εδω. Περσι τον ψάχναμε παντου στο χωριο αλλα τον ειχαμε βρει μονο 6 φορές σε ενα μηνα!Τον φωναζαμε "παπι" επειδη τον βλεπαμε παντα με ενα μηχανακι

Δεν πρόλαβα να της πω κατι αλλο γιατι μολις ειχε αρχισει ο αγωνας. Επειδή ημασταν πολλοι, καποιοι εμειναν στον παγκο για το επομενο ματς. Μεσα σε αυτους ηταν κι ο Θανάσης ,ο οποιος πηγε κι εκατσε με τη Νατάσα.

Δεν ηξερα κανέναν απο την ομάδα που ημουν, και αυτο με δυσκολεψε πολυ. Δε μπορουσα να συνεργαστω με τους συμπαικτες μου γιατι δεν ηξερα τα ονοματα τους ξαι φωναζα'Εεε εσυ με την κοκκινη (μπλουζα) γυρνα αμυνα! Ειμαι μόνη!'. Κανεις δε με καταλαβαινε. Επιπλεον και το παπι και ο Γρηγόρης επαιζαν επιθεση και ηταν ασταματητοι. Δεν ημουν σε θεση να κοψω παιδια που πηγαιναν ποδόσφαιρο! Εγω το ειχα μονο για ασχολια και δεν ειχα παει σε Ακαδημία για να μαθω περεταιρω τεχνικες. Οποτε υποθετω τα σκατωσα :(