Την επόμενη μερα δεν ηθελα να ξυπνησω. Μα ξυπνησα. Ξύπνησα στις 5 το πρωι, οταν ακομη δεν ειχε χαραξει. Σηκωθηκα ήσυχα και εβαλα μερικα ξυλα στη φωτια που ακομη σιγοκαιγε. Ξαπλωσα ξανα. Κοιταξα γυρω μου, ειδα τους φιλους μου, τους πραγματικους μου φιλους. Οχι τους υποτιθεμενους που ειχα πισω στην πολη που εμενα, κι αυτους για να μην ανησυχουν οι γονεις μου για την ψυχικη ευρωστια μου. Οχι. Εκεινοι με πληγωσαν πολλακις. Και οχι. Δε θα τους το συγχωρησω ποτε. Γιατι εδω ανηκω. Δε χρειάζομαι τέτοιου ειδους υπαρξεις.
Ειμαι ευγνώμων που ειμαι εδω. Στο πρωινο αερακι που ισως μας κρυωνει λιγο, αλλα είναι τοσο αναζωογονητικο.
Σκεπασα ολα τα παιδια ξανα με τις κουβερτες. Και εγω κουλουριαστηκα αναμεσα στη Νατάσα και τον Θανάση. Και σκεφτηκα... Σκεφτόμουν ωσπου με μισο πηρε ο υπνος. Αλλα τοτε ακουσα, πανω απο τον ηχο των κυμάτων, την κραυγη του Γρηγόρη. ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ? Ακουγοταν στο κεφαλι μου σαν αντιλαλος, περα απο τον ωκεανο.
Ξυπνησα αλαφιασμενη. Δεν ηξερα τι εκανα. Ετρεχα απο εδω κι απο εκεί. ΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΙ?
Εριξα λιγο νερο στο προσωπο μου και απεβαλλα ολη την ταραχη. Τον ειχα ξεχασει εως τωρα. Άλλωστε, με ειχε ξεχασει κι αυτος. Δεν είχε ενδιαφερθει. Ουτε ενα μοναδικο μήνυμα .Τιποτα.
Ειναι το υποσυνείδητό μου,καθησυχαστηκα.
Ολα τα ονειρα προέρχονται απο εκει. Μην ανησυχείς.
Παιδια τι να πω αυτο το κεφάλαιο λιγο σκατα (αλλα κανει αντιθεση με τους αναγνωστες του😋)
Δωστε ομως βαση σ' αυτο... Χρειάζεται.
See ya later! ❤
ESTÁS LEYENDO
Ακόμη κι αν δεν το διαβάσει κανείς, ΕΊΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΑΣ#Wattys2016
Novela JuvenilΚαλοκαιρια... Αμετρητα τραγουδια, μυρωδιες και προσωπα σου έρχονται στο μυαλο οταν ακους τη λεξη... Καλοκαίρια... Συνηθως τα φανταζομαστε διπλα στη θαλασσα, με αγαπημενους, μακρινες βολτες τα βράδια και πολυ καρπουζι, ολα αυτα σε ένα χωριο.Η καλοκαι...
