Ακόμη κι αν δεν το διαβάσει κανείς, ΕΊΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΑΣ#Wattys2016

Κ12:Το Πρωτο Φιλι

Ο ηλιος επεσε. Μαζί του και τα επιπεδα ενεργειας που μας ειχαν απομεινει. Στρωσαμε κατω τα χαλακια γιογκα και απο πανω τις κουβερτες για να ειναι μαλακά και καθισαμε. Η μουσική επαιζε τα κομματια που μολις ειχαν γινει επιτυχιες, και οι υπολοιποι δεν άργησαν να σηκωθουν και να χορευουν στο ρυθμο.

Καθομασταν σε απολυτη ησυχια.. Χαμενοι στις σκεψεις μας.

Ο Θανάσης σηκωθηκε και ξαπλωσε διπλα σ'εμενα.Του χαμογελασα και κοίταξα ντροπαλα κατω. Κοιτουσαμε τον ουρανο... Εκείνη τη νυχτα δεν ηταν σαν απλο, μουντο μαυρο μελάνι. Τα αστέρια ελαμπαν σα διαμαντια. Παντα μου αρεσε η νυχτα. Εκρυβε τα σημαδια μου, και τις ουλες που υπηρχαν στην πλατη μου απο τις πισωπλατες μαχαιριες που ειχα δεχθει απο πολλούς. Ολα αυτα εσβηναν τη νυχτα. Ειδικα διπλα του. Ενιωθα τον παλμο μου να ανεβαινει καθως μου μιλουσε.

Θαναση'ς p.o.v
Μου αρέσει απο περσι... Και αυτη δεν μου φαινεται να με αγαπα. Θα ελεγα οτι με βλέπει σα φιλο. Μου δειχνει διαφορα συναισθήματα. Πρεπει να τη ρωτήσω. Ποτε αλλοτε θα μου δοθει η ευκαιρία?
-'Γιατι ασχολεισαι μαζι μου?' Ρωτα απροσμενα.
-'Γιατι οχι, τι πιο ενδιαφέρον εχω να κανω στη ζωη μου? 'της απαντάω
-' οχι πάντως να ασχολεισαι με εμενα... '
-' Εισαι σιγουρη? '
-' ναι', λεει με τοση βεβαιοτητα που με τρομαζει.
Δε μιλαει για λιγο. Με κοιτάζει, σα να θέλει να ρωτησει κατι. Και μετά προσπαθει να το εκφρασει.
-'γιατι...Γιατί τοσο καιρο... '

Μοιαζει να θελει να μου πει τοσα οσα κι εγω, ή μάλλον,εντάξει μην υπερβαλλωεγω θα θελα να της μιλαω για παντα, να της της πω ο,τι έχει περασει ποτε απ το μυαλο μου, να αδειασω τελειως μπροστα της και να ελπισω πως ο,τι βγαλω απο μεσα μου δε θα την τρομοκρατησει.

-'ναι?' της λεω
-'γιατι τοσο καιρο δε μου είχες πει κατι? '
-' γιατί τόσο καιρο δε σου ειχα πει κατι... Μισό λεπτο..'

Τρεχει στο σακιδιο του και βγαζει το σουγια του. Τον ανοιγει. Η λεπιδα ηταν τοσο γυαλισμενη που μπορουσες να δεις την αντανακλαση σου, σαν σε καθρεφτη.

-'τι κάνεις?' Μου λεει
-'καλα εσυ? '. Χαμογελα. Ισως της αρεσει το κουλο χιουμορ. Ισως πρεπει να λεω μονο χαζομαρες απο δω και περα. Πανευκολο, για εμενα.

-' ελα λεγε, γιατι εφερες εδω το σουγια? 'ειπε.
-' με ρωτας γιατι δεν εκανα τιποτα τοσο καιρο. Κοιτα λιγο... 'Σηκώνω το σουγια στο μηκος του προαωπου της.
-' Βλεπεις?'τη ρωταω.
-'Δεν καταλαβαινω... '
-' Βρε βλεπεις? '
-' Τη φατσα μου βλεπω, τι αλλο να δω? '
-' Ωραια. Τωρα, δες κι αυτο. 'Γυριζω τον καθρεφτη ωστε να δειχνει εμενα.
-' Καταλαβες τωρα?' Επιμενω.
-'Καταλαβα οτι με δουλευεις. Θες να μου πεις τωρα οτι και καλα εισαι ασχημος, γιαυτο δε μου εχεις μιλησει. Ασχημος εσυ, που σε ζαχαρωνουν τόσα κοριτσια στο χωριο, που σε εβγαλαν περσι "Μιστερ τελεια χείλη 2015?" '

Τι μαθαινει κανεις, ωρες ωρες...

-' ενταξει, δεσποινις, οχι κι ασχημος'της λεω
Χαμογελαει και παλι. Καλα τα παω. Και υπαρχειμια τοσο ωραια ατμισφαιρα που της το λεω. Δεν κωλωνω.

-'Αλλα εδυ είσαι σα το κολπο του Ντέιβιντ Κοπερφιλντ... Μαγικη'

Βαζει τα κλαμματα. Αλλα κλαιει και χαμογελαει ταυτόχρονα. Τωρα δεν είναι δυστυχισμενη.

'Ει, ει. Τα κολπα του Κοπερφιλντ δεν κλαινε' της λεω και της σκουπίζω τα δακρυα με το χερι. Το αφηνω να κυλησει στο μαγουλο της πριν το τραβηξω.

-'Ξε-ξες μου αρεσε οταν ειπες στο γηπεδο οταν φευγαμε στους φιλους σου "εγω δεν την αφηνω μονη της" '

Ο νους μου εχει μπλοκαρει, το μονο που μου ερχεται ειναι να επαναλαβω τη λεξη' μαγικη'. Ξανά και ξανα μεχρι το τελος του χρονου. Επιλεγω να μην πω τιποτα.

Εγειρε και μου εδωσε αυτη ενα φιλι στο μαγουλο.

Ακόμα κι εκει, στην αλλη σφαιρα που βρισκομαι, απο το νου μου περνανε χιλια πράγματα· σα να μη θελω να παραδεχτώ οτι η ευτυχία βρισκεται σε αυτον τον τοπο. Πως μπορει αυριο ή σε λιγες μέρες να μη θελει παρα να ειμαστε φιλοι, να το μετανιωσει. Κι εγώ τοτε δε θα μπορεσω να συνελθω ποτε, ειναι δεκα φορες καλυτερο να μη γνωρισεις τον παραδεισο, παρα να τον ζησεις και να τον χασεις.

Γύρισα και τη φιλησα..δεν ηταν ενα φιλι σαν αυτο που συνηθιζετε να βλέπετε στις ταινιες. Αφυπνησε ονειρα που φαινεται να ξαπλωναν στον πατο της καρδιας μου, και σαν ξυπνουσαν, ενα τη φορα, εκαναν την καρδια μου να καιει...
〰Ε.
Ενιωθα κομματια της καρδιάς μου να λιωνουν και να με πονα με εναν τρόπο που με εξιταρε. Δεν ηταν το πρωτο μου φιλι. Ήταν όμως το πρωτο φιλι που ειχε νοημα για μενα·με καποιον που ειχε πραγματικα νοημα για μενα.
〰Θ.
Ηθελα να διατηρησω αυτη τη στιγμη,αυτη τη φετα χρονου κατω απο το φεγγαροφως, με την ηρεμη δροσιστικη αυρα να φυσα. Καθε συμβαν στη ζωη μου θα ηταν διαφορετικό, μόνο και μονο επειδη τη φιλησα.

ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗ @_natasaaa_
Eυχαριστω για ολη την υποστήριξη παιδια😢ακομα και ενας να διαβαχε την ιστορία θα ημουν υπερευτυχισμενη. Μου δινετε πολυ χαρα ο καθένας με τα σχολια❤σας ευχαριστώ πολύ