Κρυφά Αισθήματα

~13~

Προσπάθησε πολλές φορές να επικοινωνήσει μαζί της από την μέρα που έφυγε αλλά εκείνη δεν απάνταγε ούτε στα μηνύματα ούτε στις κλήσεις του. Στην αρχή είχε ανησυχήσει μήπως της είχε συμβεί κάτι κακό μέχρι που ένα βράδυ βγήκε έξω με την αδερφή του.

"Τι έχεις Πάνο? από την μέρα που ήρθα είσαι συνέχεια σκεπτικός και κοιτάς το κινητό σου. Δεν χάρηκες που ήρθα?" του είπε η αδερφή του και του έπιασε το χέρι.

"Μην το ξανά πεις αυτό! Εννοείται ότι χάρηκα που ήρθες απλά με πετυχαίνεις σε μια πολύ περίεργη κατάσταση" είπε και ήπιε μια γερή γουλιά από το ποτό του.

"Μίλησε μου"

Της είπε ότι είχε συμβεί τον τελευταίο καιρό ανάμεσα σε εκείνον και την Έλενα. Τα συναισθήματα του, τους φόβους του και για την ξαφνική εξαφάνιση της. Μέσα σε μια στιγμή όλη του η ζωή γύρισε ανάποδα. Είδε την γυναίκα της ζωής του να μαζεύει τα πράγματα της και να φεύγει και εκείνος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Μέσα σε ένα βράδυ ότι αγαπούσε πιο πολύ έφυγε και τον άφησε μόνο του σε ένα σπίτι να κοιτάει τέσσερις τοίχους και να προσπαθεί να καταλάβει τι είχε συμβεί. Χωρίς μια λέξη άνοιξε την πόρτα και έφυγε λες και δεν ήταν εκεί μαζί της εκείνη την στιγμή. Τον αγνόησε έτσι απλά.

"Δεν με υπολόγισε. Άνοιξε έτσι απλά την πόρτα και έφυγε!" μίλαγε περίπου μια ώρα, ένιωθε τόσο προδομένος και τόσο θυμωμένος με την συμπεριφορά της.

"Μπορεί να της έτυχε κάτι σοβαρό, μην καταδικάζεις κάποιον πριν μάθεις τι έχει γίνει"

Δεν καταδίκασα κανέναν Δήμητρα. Μπορούσε να με έχει πάρει ένα τηλέφωνο ή έστω να μου έχει στείλει ένα μήνυμα. Την έχω πάρει τόσες φορές και εκείνη δεν απάντησε ποτέ."

"Μπορεί να μην έχει προλάβει ακόμα να επικοινωνήσει"

"Έχει περάσει μια εβδομάδα από την μέρα που έφυγε. Θες να μου πεις ότι δεν άξιζα δυο λεπτά από το χρόνο της για να μου στείλει ένα μήνυμα?τόσο αδιάφορος της είμαι πια?" είπε όλο παράπονο. Σε κάθε πρόταση του έπινε όλο και περισσότερο.

"Σε παρακαλώ μην πίνεις άλλο, έχεις πιει πολύ. Θα γυρίσει και θα σου τα εξηγήσει όλα" είπε και τον πλησίασε και τον πήρε μια αγκαλιά.

"Δεν με νοιάζει δεν θέλω να μου εξηγήσει. Τελειώσαμε!" πλήρωσε και φύγανε για το σπίτι. Το επόμενο πρωί σηκώθηκε με μεγάλη δυσκολία από τον καναπέ που τον είχε πάρει ο ύπνο. Το κεφάλι του πόναγε πολύ. Όταν σηκώθηκε είδε στο τραπεζάκι έναν ζεστό καφέ ένα ποτήρι νερό και δύο παυσίπονα.