Κρυφά Αισθήματα

~31~

Συνέχισε να μην με κοιτά. Τι εννοούσε με αυτό που είπε? Πως γίνεται να βλέπω τον Πάνο αφού δεν ζει? Δεν υπήρχε λογική σε αυτό που μόλις είχε ξεστομίσει. Δεν θα το συνέχιζα. Έφυγα από κοντά του και πήγα προς το αμάξι του, περίμενα να ανοίξει την πόρτα να μπω μέσα και να φύγουμε όμως εκείνος καθόταν ακόμα εκεί, στην ίδια θέση.

'Τι έγινε τώρα? Γιατί είσαι έτσι?' τον πλησίασα και του μίλησα.

'Είναι κάποια πράγματα που πρέπει να μάθεις για τον Πάνο'

'Αν θυμάσαι καλά είχαμε κάνει μια συμφωνία. Το ξέχασες?'

'Όχι δεν το ξέχασα αλλά δεν θες να μάθεις τι έγινε με τον Πάνο?' με ρώτησε και αυτήν την φορά με κοίταζε στα μάτια.

'Και να μάθω δεν θα αλλάξει κάτι Αντρέα.'

'Μα δεν ξέρεις τι έχει γίνει Έλενα!' είπε θυμωμένα.

'Δεν με νοιάζει τι έγινε. Έτσι κι αλλιώς ότι και να έγινε το αποτέλεσμα μένει το ίδιο. Αν θες να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε κράτα την συμφωνία μας. Μην μου ξανά μιλήσεις για τον Πάνο'.

Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής δεν ξανά μιλήσαμε. Εκείνος ήταν προσηλωμένος στον δρόμο και εγώ κοίταγα έξω από το παράθυρο και χάζευα τις ομορφιές της χώρας μας. Η θάλασσα άλλαζε χρώματα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι σου. Θάλασσα. Είχα τόσο καιρό να κολυμπήσω. Μετά την τελευταία φορά που πήγα στην θάλασσα, τότε που μου είχε κάνει πρόταση γάμου ο Πάνος, δεν ήθελα να ξανά πάω. Σήμερα όμως με έπιασε η ανάγκη να χαθώ μέσα στα κατά γάλανα νερά της. Μήπως και το αλάτι καταφέρει να κλείσει τις πληγές μου και με βοηθήσει να ξεχάσω. Αυτό ήθελα όμως να τον ξεχάσω? Γέλασα με τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να ξεχάσω. Ήθελα να θυμάμαι για πάντα αυτόν τον άντρα που πέρασε από την ζωή μου σαν ανεμοστρόβιλος. Έκανε το σύντομο πέρασμα του και μετά εξαφανίστηκε. Άφησε τα ίχνη του αλλά στο τέλος δεν τον ξανά είδε κανείς.

'Άσε με σε αυτήν την παραλία και φύγε' του είπα.

'Δεν σε αφήνω μόνη σου. Είναι επικύνδινα εδώ, σε λίγο θα νυχτώσει.'

'Είπα άσε με εδώ και φύγε' επανέλαβα.

'Πως θα γυρίσεις μετά σπίτι? δεν κυκλοφορεί ψυχή εδώ.'

'Πρόβλημα μου. Άσε με και φύγε' του είπα με πιο αυξημένο τον τόνο της φωνής μου.

'Μια ζωή ξεροκέφαλη' τον άκουσα να λέει όταν βγήκα από το αμάξι αλλά δεν του απάντησα. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου χωρίς να πω τίποτα και άρχισα να περπατάω προς την παραλία. Όντως δεν κυκλοφορούσε ψυχή εδώ πέρα. Περπάτησα λίγα λεπτά μέχρι που έφτασα στην παραλία. Κοίταξα γύρω μου και δεν είχε καθόλου κόσμο. Ωραία σκέφτηκα. Έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα στην θάλασσα κατευθείαν. Το νερό ήταν πολύ παγωμένο αλλά δεν με ένοιαζε. Τον τελευταίο χρόνο έτσι ένιωθα, παγωμένη. Ο Πάνος ήταν η ζεστασιά μου.