Κρυφά Αισθήματα

~34~

   Έκατσα αρκετή ώρα έξω από εκείνη την διεύθυνση που μου είχε αφήσει η Νεφέλη.Σε αυτό το σημείο υπάρχει ένα πολύ ωραίο σπίτι με κήπο.Είναι ένα διώροφο σπίτι με πολλά παράθυρα και τζαμαρίες, βαμμένο σε παλ αποχρώσεις.Περίμενα μέχρι να δω τον Πάνο να βγαίνει αλλά εκείνος είναι άφαντος.Ελπίζω να μην τον ενημέρωσε η Νεφέλη και να έφυγε αν και δεν πιστεύω ότι θα έκανε κάτι τέτοιο.Αν δεν ήθελε να συναντηθώ μαζί του δεν θα μου είχε δώσει την διεύθυνση του.Εκτός και αν το έκανε αυτό για να με βοηθήσει να δω την πραγματική πραγματικότητα και όχι αυτήν που ζούσα εγώ και νόμιζα ως σκληρή πραγματικότητα.

   Είδα την πόρτα να ανοίγει και από μέσα βγήκε μια ψηλή γυναίκα με κατάξανθα μαλλιά, η οποία είναι έγκυος σε προχωρημένη εγκυμοσύνη θα έλεγα καθώς η κοιλιά της είναι αρκετά φουσκωμένη.Τελικά η Νεφέλη είχε δίκιο, ο Πάνος προχώρησε την ζωή του χωρίς εμένα.Όχι όμως γιατί δεν με ήθελε αλλά γιατί νόμιζε ότι στην πρώτη δυσκολία τον παράτησα.Εκείνος έφαγε ολόκληρη σφαίρα για εμένα κι εγώ αντί να είμαι εκεί όταν ξυπνήσει ήμουν κάπου πολύ μακριά.Δεν υπάρχει χώρος για άλλους συναισθηματισμούς σκέφτηκα και σκούπισα τα δάκρυα μου.Μόλις αυτή η γυναίκα απομακρύνθηκε από το σπίτι του Πάνου μου, με αποφασιστικά βήματα έφτασα έξω από την πόρτα του και προσπαθούσα να βρω την δύναμη να χτυπήσω το κουδούνι.Ναι αυτήν την φορά δεν είχα καμία δικαιολογία κανένα επιχείρημα για να αιτιολογήσω αυτήν την στάση μου.Έτσι πήρα μια βαθιά ανάσα, χτύπησα το κουδούνι και περίμενα για μερικά δευτερόλεπτα.Όταν είδα ότι δεν άνοιγε κανείς ξαναχτύπησα.Δεν είχα έρθει ως εδώ για να τα παρατήσω στην πρώτη δυσκολία, θα του μιλήσω και ας με διώξει μετά αλλά πρώτα θα με ακούσει.

'Αυτός που ψάχνεις δεν είναι μέσα' άκουσα μια αντρική γνώριμη φωνή πίσω μου. Γύρισα δειλά προς την μεριά του να τον κοιτάξω.

'Πάνο εγω...' ξεκίνησα να λέω αλλά με διέκοψε.

'Εσύ όπως ήρθες έτσι και να φύγεις.Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι τώρα πια Έλενα.Φύγε πριν έρθει η γυναίκα μου.'

Άσε με να σου εξηγήσω! Εγώ δεν ήξερα ότι..' προσπάθησα να του μιλήσω αλλά ήταν θυμωμένος δεν με άκουγε.

'Δεν ήξερες ότι έζησα?Νόμιζες ότι πέθανα?Πολύ βολικό θα ήταν όλο αυτό για εσένα.Θα έφευγες ανενόχλητη με τον Ανδρέα και όλοι θα σου έλεγαν και μπράβο.Αλλά τώρα αφού σου έχουν γυρίσει όλοι την πλάτη πρέπει μια δικαιολογία να πεις.Άντε πες την λοιπόν να τελειώνουμε.'