Love, lost and run

Hoofdstuk 4

                       POV Jack
Sophie ligt in het ziekenhuis. Nadat ze flauw was gevallen heb ik een ambulance gebeld. Ze is met spoed in het ziekenhuis opgenomen.

Daar ligt ze dan in een wit bed. Haar ogen al drie dagen gesloten. Ik durf niet bij haar weg te gaan. Haar ouders zijn maar èèn keer geweest, want ze moesten allebei weer werken. Jodie, haar baas, is ook langs geweest. Haar ouders en Jodie zeggen dat dit nog nooit gebeurd is. Het is raar, maar het kan ook zijn dat ze zich heeft gestoten, want ze heeft een lage pijngrens.

Ik kan het niet aanzien dat ze hier zo stil ligt. Ze doet niks behalve ademen. Ik pak haar hand vast. "Ik hou van je." Fluister ik in haar oor.

                    POV Sophie
"Ik hou van je." hoor ik bij mijn oor ik weet dat het Jack is. Ik wil mijn ogen openen, maar het lukt me niet.

Ik wil in Jacks mooie blauwe ogen kijken.

Erin verdrinken.

Maar ik kan nog niet eens een vinger bewegen.

Mijn hand tintelt ik voel dat ik mijn vingers kan bewegen. Ik probeer mijn ogen te openen en het lukt.

                     POV Jack
"Ik hou ook van jou." Hoor ik een schorre slaperige stem zeggen. Ik kijk op en zie Sophie's ogen. Ze twinkelen net zoals de eerste keer dat ik haar zag. Ik lach naar haar en ze lacht terug. Ik geef haar een kusje op haar voorhoofd en ruik aan haar haren.

"Ruikt het lekker?" Vraagt ze.

"Ja, het ruikt heel erg lekker." Zeg ik lachend. Ik zie haar lachen en weet het zeker ik ben verliefd op dit meisje.

"Hoelang heb ik hier gelegen?" Vraagt ze.
"Drie dagen." Zeg ik.
"Wow, dat is best lang."
"Ik heb je gemist."zeg ik.
"Ik jou ook." zegt Sophie heel erg lief.

                   POV Sophie
De dokter komt binnen gelopen. Inmiddels is het een dag later en kan ik rechtop in mijn bed zitten. Jack zit naast me met mijn handen in de zijne gevlochten.

"Je hebt een erge pijnscheut gehad, daardoor ben je flauwgevallen en een tijdje bewusteloos geweest. Zou je weten waar je je aan gestoten zou kunnen hebben?"

"Ja ik voelde een scherpe punt tegen mijn stuitje. Volgens mij was ik tegen het bed aangestoten." Zeg ik.

"Ja, dat dacht Jack ook al." Zegt de dokter. "Voor de rest niks aan de hand dus je mag naar huis als je wil." "Ja dat wil ik heel graag."

"Je mag zolang wel bij mij wonen totdat je weer beter bent."

"Bedankt." Zeg ik en ik geef Jack een kusje op zijn wang.

"Kom maar." Zegt Jack. Hij pakt de koffer van mij over en helpt me naar boven. "Bedankt." Zeg ik en ik wil hem een kusje op zijn wang geven maar hij neemt me in een knuffel. Het is fijn om in zijn armen te zijn. Hij neemt afstand en plaatst zijn hand onder mijn kin. Hij buigt zich langzaam voorover en zijn lippen raken de mijne.

Is best wel een kort deel maar ik wist niks meer. Hoop dat jullie het leuk. Doeeeeeeg xxxxxxxx ❤️❤️🌹🍉💋