Love, lost and run

Hoofdstuk 9

'Jack! Wat doe je hier?' Vraag ik verbaasd.
'Ik ben je gevolgd.' Zegt hij ook een beetje verbaasd.
'Wat doe jij hier?' Vraagt hij.

'Hier is mijn beste vriendin doodgeschoten.' Zeg ik terwijl de tranen in mijn ogen staan.
'Owh. Sorry dat ik het...'
'Het maakt niet uit. Je wist niet waar.'
Zeg ik en ik zie dat hij een zucht van geruststelling slaakt.

'Ik vind het fijn om hier te zitten.'
Jack komt naast me zitten.
'Dit is de enige echte herinnering van ons samen. De rest heb ik verbrand, verscheurt. Of ik ben het gaan vergeten.' Ik barst in tranen uit.

Jack slaat een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd in zijn schouder.
Ik weet niet waarom maar ik begin nog harder te huilen.

'Heey, het is okè. Ik ben bij je.' Zegt hij liefkozend.

                     POV Jack
'Heey, het is okè. Ik ben bij je.' Zeg ik tegen Sophie. Ik draai rondjes op haar rug, want daar werd ze de eerste keer ook rustig van.

'Hey.' Zeg ik ze kijkt op. Nu zie ik haar betraande gezicht beter.
Haar ogen zijn opgezwollen en haar mascara is uitgelopen.
'Ik zal er altijd voor je zijn. Het maakt niet uit wat er gebeurt.' Zeg ik.

Ze kijkt me lief aan. Ze geeft een kusje op mijn lippen.

'Hallo. Aarde aan Jack?' Sophie zwaait hevig met haar armen.
'Hmm.' Murmel ik.

'Waar dacht je aan?' Vraagt ze nieuwsgierig.
'Ik dacht aan jou. En hoeveel ik van houd.'

'Dat is lief.' Zegt ze en ze begint te blozen. Het is nog steeds schattig.
'Dat is schattig.' Zeg ik en ik glimlach naar haar.

'Waarom zeg je dat toch steeds?' Vraagt ze een beetje quasi boos.
'Ik doe het om je te pesten.' Zeg ik grappend.
'Owh. Okè.' Ze heeft een grijns rond haar mond. Dit betekent dat ze iets van plan is.

'Wat ga je doen?' Vraag ik een beetje angstig. Een heel klein beetje maar. Want ik ben echt niet bang ofzo.

'Daar kom je wel achter.' Zegt ze achterdochtig.

                   POV Sophie

'Daar kom je wel achter.' Zeg ik mysterieus.
Ik trek hem mee naar de brug.

'Waar gaan we heen.' Zegt Jack geïrriteerd. 'Je zult het zo wel zien.

Ik draai mijn hoofd naar Jack toe terwijl ik aan het lopen ben.

Ik loop tegen iets aan het is sterk en pakt me vast. Ik draai mijn hoofd en zie het. Het is Mike.

'LAAT ME LOS MIKE!' De naam Mike spuug ik uit.
'Hallo Sophie, leuk om jou weer eens te zien.' Zegt hij met een grijns op zijn gezicht.

'Oh, en jou natuurlijk ook Jack.'
Ik kijk Mike verbaasd aan en dan Jack.

Hoe kennen zij elkaar?

Wat is hier aan de hand?

'Mike.' Ook Jack spuugt de naam uit. Misschien heeft Mike hem ook wel iets aangedaan.

'Ik vond het gezellig toen je de laatste keer bij me was.'
'WAT!' Roept Jack boos.

'Nee, Jack. Dat was 2 jaar geleden.'
Zeg ik met tranen in mijn ogen.
Hij komt op mij aflopen. Ik wist dat dit ging gebeuren.

Tot mijn verbazing loopt hij niet op mij af maar op Mike.
Ik zie dat hij zijn vuisten bald.

'JIJ KLOOTZAK!' Schreeuwt Jack en geeft Mike een klap. Die klap is zo hard dat Mike op de grond valt en mij loslaat.

Ik loop achteruit ik ben bang.

Wat gebeurde er nou net?

'Sophie.' Ik loop naar Jack toe en verberg me in zijn shirt.
'Gelukkig.' Fluistert hij zacht.

Normaal zou ik vragen wat er was. Maar dat hoef ik nu niet te weten.

'Bedankt.' Zeg ik. Ik kijk hem in zijn ogen aan. Hij drukt een kusje op mijn neus.

Hij houdt me stevig vast. Mike komt langzaam omhoog.
Jack went naar achter en er komen ineens twee jongens te voorschijn. Ze zijn ongeveer even oud als Jack. Ik hoop maar dat het vrienden van hem zijn.

'Dit keer hebben jullie geluk. Maar de volgende keer. Dan komt er een eind. AAN JULLIE ALLEMAAL!' Dat laatste schreeuwt hij en hij rent weg.

'Wat was dat? Waarom zei hij dat hij het gezellig vond?' Zegt hij een beetje boos.

Ik deins achteruit.
'W..wil je dat echt weten?' Vraag ik stotterend.
'Ja, dat wil ik echt.' Zegt hij nu rustig.

'Hij....hij heeft me bijna.' Ik kan het niet ik laat me op grond zakken. Ik heb de tranen al in mijn ogen staan.

Jack gaat op zijn knieën voor mij zitten.
'Hij heeft wat.' Zegt hij nog rustiger en liever dan net.

'Hij heeft me bijna ver.....verkracht.' Ik kan het niet laten ik barst in huilen uit.

Jack staat en loopt weg. Ik wist dat dit ging gebeuren. Ik sta op en ren weg. Naar de brug.

Gelukkig er staat niemand.