Love, lost and run

Hoofdstuk 13

'Eigenlijk wilde ik het niet, maar mijn vader was overleden aan een ernstige ziekte en mijn moeder. Ja mijn moeder was verslaafd aan drugs, alcohol en al die shit. Ze ging s'avonds om 9 uur weg en kwam soms niet eens meer thuis' ik kijk hem geschrokken aan. Wat moet dat vreselijk zijn. 'Toen mijn moeder weer eens niet thuis kwam ben ik weggegaan. Ik heb een paar weken als een zwerver op straat geleefd, totdat Mike me op een dag meenam. Ik kon geen nee tegen hem zeggen, want ik had eten en nieuwe kleding nodig.' Hij stopt even en ik zie dat hij het moeilijk heeft. Ik leg geruststellend mijn hand op zijn hand.
Hij kijkt me aan en vertelt verder. 'Toen ik bij hem binnen kwam zag ik dat er een meisje stond met lange bruine haren en blauwe ogen. Ik was op slag verliefd op haar. Een paar weken later kuste ik haar en zij kuste mij terug. De volgende dag was ze weg. Ik liep naar Mike toe en vroeg waar ze was hij zei: 'Ze is verkocht aan iemand die haar echt nodig heeft.' Mijn hart was gebroken. Die pijn die ik toen voelde was het ergste ooit. Ik schreeuwde tegen Mike: 'Wat ze is verkocht?! Wat een klootzak ben je!' Toen kreeg ik vuist in mijn gezicht en hield ik me stil. 'Dit is voor je eigen bestwil, maar ik geef je een keuze: je blijft hier en helpt me met bepaalde zaken of je gaat weg en je hoeft nooit meer terug te komen.' Nou die keuze was snel gemaakt. Ik bleef en hielp dus met meisjes ontvoeren en verkopen.'

Hij kijkt me niet aan. Ik begrijp alles wat hij me verteld heeft en zelfs ook de keuze om bij Mike te blijven.
'Hé.' Hij kijkt me aan. 'Ik begrijp het wel. Ik zou hetzelfde gedaan hebben.'
'Bedankt voor het begrip.' Zegt hij.
'Ehm nu we het over Mike hebben.' En ik wijs naar zijn dode lijk. 'Oh ja.'

We sluipen zo zacht mogelijk als het kan weg uit de kamer naar de kelder toe. 'Misschien moet ik dit maar doen.' Zegt Brandon met een blik die ik niet kan plaatsen. 'Ehm... Oke . Waarom?? Ik kan je gewoon helpen hoor.' 'Ja dat weet ik maar wat er achter deze deur zit kan schokkend zijn.' 'Ehm ik denk niet erger dan een dood iemand meeslepen.' Zeg ik tegen hem. 'Oke je moet het zelf weten.'
Hij opent de deur en we lopen, met Mike nog steeds vast, de trap af. Er is een hele lange gang met allemaal cellen. In elke cel zit minstens 1 meisjes. Ik kijk Brandon verschrikt aan. 'W..W...wat?' 'Ik zei toch dat het schokkend was' zegt Brandon met een gekwetste blik.

Nadat we door de lange gang van cellen zijn gelopen komen we bij een deur die naar buiten leid. 'Sophie blijf hier ik leg Mike ergens waar hij niet gevonden wordt en haal wat spullen zodat we hier weg kunnen.' Ik knik. Hij loopt weg met Mike op zijn schouder. Waar zou hij hem leggen? Zal ik hem volgen? Nee, misschien worden we daardoor gesnapt. (Dit is in Sophie haar dromen)

Ik hoor wat achter de deur rommelen. Dat is vast wel Brandon. De deur gaat langzaam open. Oke nu wordt ik wel een beetje zenuwachtig.
De deur gaat verder open en gelukkig Brandon komt naar binnen lopen met een grote weekend tas. Vandaar dat de deur zo langzaam open ging.
'Oke we gaan nu terug naar de kamer en pakken spullen. Als we iemand tegen komen lul ik ons er wel uit.' Ik knik naar hem en loop achter hem aan..

Eenmaal aangekomen in de kamer. Pak ik alles van vrouwenkleding wat in de kast ligt. Ook steel ik het laatje van Brandon leeg waar voedsel ligt. (Ja sorry maar ik hou gewoon heel veel van snoep Oke). Ook Brandon heeft kleding gepakt. Hij maakt in zijn kast een kluis open met daarin sieraden. Waarschijnlijk van het meisje waar hij over verteld heeft. En een portemonnee. Hij pakt zijn mobiel uit zijn zak en belt iemand. Hij neemt afstand dus ik neem aan dat ik dit gesprek niet hoeft te volgen.

Nadat hij gebeld heeft zegt hij dat we kunnen gaan. Ik volg hem over de gang. We horen twee stemmen. We lopen gewoon door. De trap af en naar de voordeur. Als spion (Ehm in mijn dromen dan he) zeg ik tegen Brandon dat we misschien via de achterdeur moeten gaan. 'Ja goed idee.' Zegt hij en ik voel me best wel trots. Ja ik heb een keer een idee bedacht.
We lopen naar de achterdeur en kijken of er niemand is. 'Oke niemand gaan.' Zegt Brandon. Ik knik en sluip naar de deur. Ik check eerst even of er geen alarm of zoiets op de deur zit (ja daar is die spion weer) ik open de deur en ren naar buiten ik ga bij het hek staan en wacht op Brandon. 'Brandon kom.' Fluister ik. 'Brandon... Brandon' ik krijg geen antwoord. 'Shit' vloek ik.

Ik hoor iemand rennen. Ik verschuil me achter een boom. 'Sophie... Sophie.' Hoor ik. Oefff gelukkig het is Brandon. Ik kom achter de boom vandaan. En geef hem een knuffel. 'Waarom dit?' Vraagt hij met een mega smile op zijn gezicht. 'Nou Ehm. Eigenlijk dacht ik dat je gesnapt was toen je niet kwam.'
'Ik red het altijd, lief.' WoW daar is het bijnaampje. Het is best leuk. Lief, wat een Cute woordje voor een bijnaam.
Ik glimlach naar hem.
'Oke buiten het hek staat er een auto op ons te wachten. Als we willen gaan moet en we het nu doen.' Hij legt de nadruk op nu. Ik knik want op dit moment ga ik dood van de zenuwen en als ik ga praten ga ik geheid overgeven.

Brandon helpt me over het hek heen, Ehm ja ik ben niet zo goed in klimmen, en zelf klimt hij er behendig overheen. Ik kijk hem met grote ogen aan. Jezus die gast is echt goed. Ik voel een kleine steek in mijn buik. Ach het zal wel niks zijn.
Brandon pakt me bij de hand en we rennen naar het einde van het pad. Hoe kan het dat ze niks gemerkt hebben. Ik word wakker geschud uit mijn gedachten door Brandon die mijn hand loslaat en zegt 'oké daar staat de auto. We gaan naar het huis van mij en die gast.' 'Oke, wie is hij?' 'Hij werkte ook voor Mike maar hij is ontsnapt we waren goede vrienden hier.' Ik zie iemand buiten de auto staan. De silhouet komt me bekend voor. We komen dichterbij en ik zie wie het is. 'Jack?' Hij kijkt op. 'Sophie?' 'W..wat?' Ik kijk Brandon aan. Hij wist dit. Ik ben vanbinnen zo boos. Maar ik kan niet lang boos zijn, want achter ons hoor ik geschreeuw. 'Oke Sophie we moeten nu gaan.' Zegt Brandon. Ik knik en stap in de auto. 'Ga op de grond liggen.' Zegt Jack. Ik doe wat hij zegt. Brandon en Jack gaan voorin zitten. Brandon gaat wat onder uitgezakt zitten. De grote weekend tas staat op de achterbank. Jack rijdt hard weg.

Na een uur of twee op de grond liggen. Ik weet niet goed hoe lang want ik heb het meeste geslapen. Ik word de auto uit gedragen. Langzaam open ik mij ogen en kijk naar degene die mij draagt. Het is Brandon en hij kijkt naar beneden. 'He lief, lekker geslapen?' Vraagt hij heel erg lief, ja ik weet het SOPHIE CLICHÉ. Maar ik ben verliefd Oke laat me. Nog slaapdronken zeg ik 'mja.' 'Mooi zo.' Ik geef hem een klein lachje.
We gaan een huis binnen. Een huis die me bekend voorkomt. WoW wacht dit is het huis van Jack. Oh ja Jack was degene met de auto.
'Sophie ik breng je naar bed Oke.' Ik schud ja. Jezus wat is er met me de hand. Ik ben moe en oh ik heb zo een pijn in mijn zij.
Brandon legt mij op een bed neer en ik gil het uit van de pijn. 'Kut, het doet pijn!' Schreeuw ik. Ik leg mijn hand op mijn zij. Ik til mij hand op en kijk. Mijn hand hij is rood. Brandon ziet het ook en roept Jack. Ik nog steeds in shock lig zo stil mogelijk in bed en lig te kreunen. Fuck het doet echt pijn. Ik voel iets nats op mijn wang. Ik reik met mijn hand naar mijn wang. Het zijn tranen. Oke. Ehm hoezo had ik dit niet door. Maar maakt niet uit. Ik hoor iemand de trap op rennen. Dat zal Jack wel zijn. Ik voel wat prikken in mijn mond en ga rechtop zitten en sla mijn armen rond mijn buik. Ik begin heel hard te schreeuwen en te huilen.

Brandon houdt me dicht tegen hem aan  en ik huil aan een stuk door terwijl Jack mijn wond dicht maakt. Ik bijt op mijn lip. Shit hoe kan dit nou weer gebeuren. 'Oke klaar.' Zegt Jack. Ik kijk op mijn wond zit dicht genaaid en er zit een doorzichtige pleister overheen. Brandon draait mijn gezicht naar hem toe en geeft mij een kus. Oh god dit verbeterd de situatie. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. En luister naar zijn hart.
Wat gaan we nog allemaal meemaken?

Hey lezertjes, sorry dat het zo lang heeft geduurd maar school enzo. Maar dit is natuurlijk ook belangrijk. Dus hier weer een nieuw hoofdstukkie. Hopelijk vinden jullie het nog leuk om te lezen.
Vote, comment en follow zou lief zijn.
Doeg poenpiessss