BAŞLANGIÇ #Wattys2016

Dengesiz? Dengesiz.

    ^_^ Medyaya bir şarkı bırakıyorum, bölüm şarkımız olsun . ^_^

Umarım keyif alacağınız bir bölüm olmuştur.
O zaman kaldığımız yerden devam...
                                       
                                        (+_+) (+_+) (+_+)
___________

     
              Hatırlatma: Serkay üzerime eğildi. Burunlarımız birbirine sürtüyordu , güçsüz ve fısıltı gibi çıkan sesimle " Serkay" diyebilmiştim sadece .

         (Duşta Serkay  :))) gözünüz , gönlünüz açılsın kızzz )

Bakışlarını dudaklarımdan ayırıp , gözlerimle birleştirdi. Tekrar "Serkay" dediğimde sesim biraz öncekine göre daha anlaşılır döküldü dudaklarımdan ama fısıltıdan farksız ve tabii güçsüz. Çıplak göğsündeki parmaklarımın arasından kayıp giden su damlaları zamanı da beraberinde götürüyordu sanki , sözcükleri , düşünceleri...

Sol göğsünde duran avucumun arasında atan kalbi , yüzümde hissettiğim sıcak nefesi , bakışlarımı kilit altında tutan bakışları , benim Serkay' ı bu kadar yakından , bu kadar derinden hissedebilişim... Şu an her şey o kadar çok ikimize aitti ki , o kadar gerçek. Bunu kaldırabilir miyiz ki biz? Biz hiç uslanmayan , eline geçen her fırsatta birbirini boğup öldürecekmiş gibi ama birbirine o kadar ... bağlanmış iki yaramaz çocuk gibiydik , bu kadar gerçek, bu kadar derinden hissedebilir miyiz ki ?

Gözleri hala gözlerimdeyken , bir elini duvardan ayırıp sol yanağımın üzerine koydu ve baş parmağıyla elmacık kemiğimde ufak daireler çizmeye başladı. Benimkilerin aksine gözleri hüzün , pişmanlık ve belki de korkuyu yansıtıyordu daha çok benim için korkar gibiydi ama çözemiyordum , sandığımın aksine bunların hiç biri olamayadabilirdi.

Sanki olanağı varmış gibi daha da yaklaşıp "üzgünüm" dedi ve gözleri dudaklarıma kaydı. Üzgün ? Ne için üzgün? Her zaman karşımda benimle her konuda didişip duran , kömüşün vücut bulmuş halindeki adamın şimdi böyle gözlerinin dolması , böyle demesi neden?

Çok geçmeden dudaklarımdaki bakışları yerini dudaklarına bırakmıştı. Dudakları dudaklarımla buluştuğu anda sanki bedenimde şimdiye dek kıyılara köşelere sinmiş ve kendini göstermeyen ama şu an her ne olduysa, birden zincirlerini kırıp yüzeye çıkan bir şeylerin cümbüşü kopuyordu.

Dudaklarıma bir kaç saniyelik masum bir öpücük bıraktı. O bir kaç saniyede bile her bir hücremi harekete geçirmiş , beni kendine hapsetmişti. Dudaklarımdan ayrıldığında , kocaman olmuş gözlerle ona bakıyordum , hızla inip kalkan göğsümle birlikte nefes alışverişlerimde hızlanmıştı.